چکیده تحقیق حاضر با عنوان بررسی شخصیت زنان آثار هارولد پینتر و مناسبات اجتماعی آنان، می باشد، و به مطالعه شخصیت زنان نمایشنامه های پینتر بر اساس دیدگاه فمینیستی می پردازد. درآغاز به شناخت مختصری از پینتر، آثار و نقطه نظرات، و روشی که وی در خلق آثارش بکار گرفته است، پرداخته می شود. در ادامه به بیان نظرات فمینیستی از دیگاه تانگ، کاکس، آلشتاینو... پرداخته شده است. و مناسبات اجتماعی نقش هایی که زنان در جامعه بر عهده دارند و یا اینکه اطرافیان بر عهده آنان می گذارند. تحمیل ها، تجاوزات، ترس ها، دلهره های زنان، نا امنی ، برده کشی های جنسی، متلاشی شدن خانواده ها، بی ارزش جلوه دادن زن به عنوان مادر در خانواده، تحمیل اقتدار مردانه در روابط جنسی بر زنان و لقب دادن صفات مثبت و منفی که ساخته ذهن مرد سالاری است (مریم مقدس – روسپی) بیان گردیده است. در فصل چهارم بر اساس نظرات فمینیستی به بررسی شخصیت های زنان آثار پیتنر بر اساس هشت ویژگی مشترک در آثار پینتر: تهدیدات ( بیرونی و درونی) - ناراحتی چشمی و کوری- تجاوز- شخصیت های زنان خانه دار، با رفتار مادرگونه از نوع، پرستار و سرویس ده صرف- دو شخصیتی بودن زنان ماندگار، در نظام خانوادگی (زن خانه - زن روسپی)- شخصیت های ناکار آمد به سادگی از زندگی افراد حذف می شوند- نادیده گرفتن موضوع تولید مثل به عنوان اصل مهم خانواده- لقب دادن صفات منفی و یا مثبت به زنان، ساخته جامعه مرد سالار. اقتدار مردانه در روابط جنسی با جامعه ای آزارگر درون نمایشنامه های پینتر، پرداخته شده است. نتیجه می گیریم نگاه هارولد پینتر به زنان نمایشنامه هایش به هیچوجه مرد سالارانه نیست. پینتر روی شخصیت هایش نگاهی کاملا انسانی دارد. شخصیت های مرد نمایشنامه های پینتر، در فضایی کاملا مردسالارانه نسبت به زنان و حتی با دیدگاهی هرزه نگارانه با آنان برخورد می کنند. این تفاوتی است که پینتر با نویسنده های دیگر دارد.

اساساً عنصر خیال در تار و پود ادبیات بافته شده است و ادبیات نمایشی به دلیل خاستگاه آیینی که دارد به این خیالات و خرق عادات زندگی می بخشد. ادبیات در ایران پر است از مضامین جادویی و خرق عادت. به طور مثال هزار و یک شب که ریشه ای هندو-ایرانی دارد و شاهنامه فردوسی که تاریخ منظوم ایران باستان است در جای جای خود از عنصر جادو و جادوگری بهره گرفته است. جادو در اساطیر، باورهای اعتقادی و فرهنگ ما تنیده شده است و با بررسی ریشه های آن می توانیم به خوانش بهتر و دقیق تری از این دسته از متون ادبی دست پیدا کنیم و فاصله به وجود آمده بین ادبیات نمایشی معاصر و فرهنگ ایران و همچنین شکاف میان متون نمایشی این روزگار با متون کهن را پر کنیم.

این پژهش در پی بررسی و شناخت فرهنگو تعاریف متعدد فیلسوفان و متفکران برجسته به شناسایی سازو کارها و الگوهای پارادایمی فرهنگ در عصر جهانی شدن می پردازد و از طریق بررسی فرهنگهای ملی قومی ، عامه و توده ای در عصر جهانی شدن ها با بررسی نظریه انتقادی مکتب فرانکفورد به نقد کالایی شدن و انقیاد فرهنگی در عصر جهانی شدن پرداخته و از این رهگذر با تاکید بر آرای والتر بنیامین در زمینه ی تکثیر مکانیکی و منش دموکراتیک عصر ارتباطات برای در دسترس قرار دادن کالا ی هنری در معرض همه ، و نیز نظریه کنش ارتباطی یورگن هابر ماس را به عنوان راه حلی برای ارتباط دو سویه یفرهنگی از طریق هنر و نیز منش دموکراتیک فرهنگ میداند که در برابر یکسان سازی فرهنگی و هژمونی فرهنگی در عصر جهانی شدن ها قرار دارد .