افزایش پرولاکتین به دنبال استفاده از داروهای ضد افسردگی نیازمند بررسی بیشتر است.در مطالعه حاضر تعییرات ایجاده شده بر روی رشد فولیکولی میزان گنادو تروپین هاو هورمونی تخمدان ونیز بافت پستانی بر اثر هایپر پرولاکتنمی القا شده توسط تزریق داروی سولپراید مورد بررسی قرار گرفت. 40 سر رت ماده آلبینو بالغ به طورتصادفی به گروه کنترل(بدون هیچ تزریقی)حیوانات گروه کنترل شم(ml3/0حلال دارو روغن زیتون).دوز پایین دارو mg/kg20سولپراید دوز بالای داروmg/kg 40سولپراید را به صورت تزریق درون صفاقی به مدت 28 روزدریافت کردند.بعد از 28 روز بافت های تخمدانی،رحم،واژن و شاخ رحمی وغدد پستانی جدا شدند و مورد مطالعات بافت شناسی قرار گرفتند.تعداد فولیکولهای آترتیک و سالم شمارش شدند. سطح سرمی هورمونهای پرولاکتین،استروژن،پروژسترون،lh ، fsh اندازه گیری شد. در بررسی های بافت شناسی تخمدان گروهای دریافت کنند ه ی دارو فولیکول های تخمدانی در سایزهای متفاوت دچارآترزی شده بودند و در غددپستانی حیوانات این گرو ها گالاکتوره بسیار بارزاست وافزایش قابل توجهی در تعداد جسم زرد نشان می دهند ونیز افزایش قابل ملاحظه ای در ضخامت آندمتر میومتر و پری متر شاخ رحم گروهای دریافت کننده ی دارو مشاهده شد میزان سرمی پرو لاکتین و پروژسترون در موشهای درمان شده با داروی سولپراید به شکل وابسته به دوز افزایش یافته بود در حالی که سطح هورمون هایlhوfshو استرادیول به صورت معنی داری کاهش یافته بود.ریت آبستنی در حیوانات دریافت کننده دارو کاهش یافته بود یافته های تحقیق حاضر نشان میدهند که داروی سولپراید علارغم دارا بودن خواص درمانی در برابر اختلالات روانی اثرات سوء ثانویه در افزایش سطح پرولاکتین سرمی و ایجاد اختلالات تخمدانی را نیز دارا می باشد وافزایش سطح پرولاکتین به میزان زیادی به دوز تزریقی سولپراید بستگی دارد.

سندرم تخمدان پلی کیستیک یکی از مهمترین اختلالات آندوکرینی است که در حدود 5 تا 10% زنان را در سنین تولید مثلی تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از مهمترین علل ناباروری است. ویژگی های بیوشیمیایی مایع فولیکولی ممکن است در ارزیابی کیفیت اووسیت، پتانسیل لقاح و تکامل جنینی، نقش کلیدی داشته باشند. اووسیت در طول تکامل از لحاظ متابولیکی به ریز محیط درون فولیکول وابسته است. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین کیفیت اووسیت و سطح هموسیستئین در مایع فولیکولی در زنان تحت ivf و بررسی سطح هموسیستئین، استرادیول وگلوکز در مایع فولیکولی در بیماران pcos تحت ivf و مقایسه آن با گروه کنترل می باشد. این تحقیق شامل 24 بیمار با تشخیص بیماری pcos که به مرکز ivf مراجعه کرده بودند، می باشد. تشخیص pcos بر اساس مدارک سونوگرافیک، آزمایشگاهی و کلینیکی انجام شد. گروه کنترل را نیز 24 بیمار نابارور که در آنها هیچ مدرکی دال بر وجود تخمدان پلی کیستیک وجود نداشت تشکیل می دهد. تمام بیماران تحت تحریک تخمک گذاری با پروتکل استاندارد طولانی مدت قرار گرفتند. 48 نمونه مایع فولیکولی جمع آوری شد. سپس مایع فولیکولی به مدت 15 دقیقه در c4 و دور g ×3000 برای حذف عناصر سلولی سانتریفوژ شد و مایع رویی برداشته و تا زمان انجام آنالیزهای بیوشیمیایی و هورمونی درc80– فریز شد. کیفیت اووسیت ها و جنین ها بر اساس معیار های استاندارد درجه بندی شدند. سطح هموسیستئین، استرادیول و گلوکز در مایع فولیکولی که در زمان استحصال اووسیت جمع آوری شده بود، اندازه گیری و بین دو گروه مقایسه شد. این مطالعه نشان داد که سطح هموسیستئین در مایع فولیکولی به طور قابل ملاحظه ای در بیماران pcos نسبت به گروه کنترل بالاتر است (015/0=p) و افزایش سطح هموسیستئین مستقل از پارامترهایی همچون سن بیمار، bmi ، سطح گلوکز و استرادیول مایع فولیکولی می باشد. همچنین در این مطالعه یک رابطه معکوس بین کیفیت اووسیت و میزان هموسیستئین مشاهده شد. داده های حاصل از این مطالعه نشان می دهند که درصد بارداری به طور قابل ملاحظه ای در زنان غیر مبتلا بهpcos نسبت به بیماران مبتلا، بالاتر است.