رشد اقتصادی یکی از مهمترین اهداف هر کشور به حساب می آید و همواره مورد توجه برنامه ریزان و سیاستگذاران قرار دارد، در این راستا در سالهای اخیر بررسی ارتباط میان توسعه مالی و رشد اقتصادی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است و مطالعات وسیعی در این زمینه شکل گرفته است. از طرفی توسعه مالی خود معلول عواملی همچون آزادسازی تجاری می باشد. دیدگاه معمول این است که آزادسازی تجاری با هدایت اوراق به سمت کاراترین فرصت های سرمایه گذاری منجر به توسعه بازارهای مالی می شود. اما در این زمینه نظریه های مخالف قابل توجهی نیز وجود دارد که اعتقاد دارند توسعه تجارت موجب محدودیت برای بخش مالی اقتصاد می گردد. در این راستا این مطالعه سعی دارد تا این موضوع را با استفاده از داده های سالانه و در دوره زمانی 1990-2008 و نیز با استفاده از داده های تابلویی برای گروهی از کشورهای در حال توسعه که دارای سیستم مالی مشابهی هستند (با توجه به شاخص های توسعه مالی)، بررسی کند.

در حال حاضر ایجاد فضای رقابتی، توانمندسازی و افزایش کارایی و بهره وری در اقتصاد، الزامی ترین بستر لازم برای به دست آوردن موقعیت مناسب و موفقیت در اقتصاد جهانی را تشکیل داده است. با توجه به سهم بالای اشتغال بخش کشاورزی در کل اقتصاد و تامین امنیت غذایی کشور، افزایش ارزش افزوده این بخش اهمیت فراوانی دارد. در این تحقیق ما به دنبال میزان و نحوه تاثیرگذاری شاخص رقابت پذیری بر ارزش افزوده بخش کشاورزی تعدادی از کشورهای منتخب هستیم تا با توجه به نتایج به دست آمده از تحقیق، راهکارها و پیشنهاداتی برای بهبود قدرت رقابتی اقتصاد و رشد ارزش افزوده بخش کشاورزی در اقتصاد کشورمان ارائه کنیم. داده ها از سال2003 تا 2011 می باشند و برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش داده های تابلویی(panel data) استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که ضریب متغیر شاخص رقابت پذیری مثبت هست، این بدان مفهوم است که شاخص رقابت پذیری بر خلاف مدل ترکیبی و اثر تصادفی، در مدل اثرات ثابت اثرگذاری مثبتی بر ارزش افزوده بخش کشاورزی دارد. یعنی اگر قدرت رقابتی در یک اقتصاد افزایش یابد، می تواند منجر به رشد بخش بخش کشاورزی و افزایش ارزش افزوده این بخش شود. بنابراین پیشنهاد می شود از طریق افزایش بهره وری اقتصاد، کارایی بخش کشاورزی را افزایش داد و فعالیت های تولیدی و ارزش افزوده این بخش را رونق و افزایش داد.