برای ورود به هر مقوله ای،ابتدا باید به درونمای? آن پی برد و به کالبد شناسی معنا ومفهوم اختصاصی آن رسید . در این صورت است که می توان از توانها و ارزشهای آن به وجهی مثبت وتأثیر گذار استفاده کرد. نماد در این رساله بحث اصلی را شکل می دهد و باید در ابتدا به تحلیلی از آن رسید و در گرو شناخت آن به باز کردن قفلهای بدون کلید هنرهای دوران مختلف دست یافت ، پس هدف واژه نماد است در این راستا باید گفت ،رسیدن منطقی از سوبژه به ابژه بزرگترین رسالت یک نماد است . درست در همین جاست که نماد ، در پس ناخودآگاه شکل می گیرد و به خودآگاهی می رسد ، ما در اینجا دقیقاً با ترجمانی از ماورای ذهن انسان مواجه می شویم. مبحث اصلی، معنای نماد است ، و نوع استفاده از آن . پی بردن به جایگاه ویژه و اصلی آن و شناخت حدفاصل آن با تمثیل و نشانه و... و اینکه سرچشم? جوشش نماد از پس اعماق ناخودآگاه است و زمان طغیان آن نیز از دست انسان خارج است. نقط? تأکید در این رساله ،بیان جایگاه اعتقادی و باور اسطوره و وجه نمادین آن در دوران باستان و برآیند آن در فضای هنر معاصر ایران است.بر این اساس به تحلیلی در باب ویژگی های خلق اسطوره در عمق تاریخ و در باور انسان بدوی می پردازیم. و سپس نگاه اندیشمندان معاصررا بررسی می کنیم و نهایتاً به تحلیل جایگاه نمادها در دوران معاصرمی پردازیم.در روند تحقیق خواهیم دید که نماد و اساطیر تحت تأثیر ناخودآگاه و از فضایی ماورائی ناشی می شوند. پس جایگاهی مینوی و قدسی دارند ،بدین سان با ادیان نیز ارتباط خاصی پیدا می کنند که این ارتباط تا به امروز ادامه دارد . پس اسطوره هیچگاه از بین نمی رود .فقط شکل حضورش تغییر می کند.به قول ریکور : «تازبان هست ،اسطوره، هست»... در این رساله که فضای تحلیلی آن دوران معاصر است.بیشتر به تقابل بینش اساطیری و نماد سازی در دوران معاصر پرداخته خواهد شد . مبنی بر اینکه در دوران معاصر می توان با همان باور قدسی و مینوی دوران باستان به سراغ اسطوره ونمادها رفت و به نوعی به نمادسازی و اسطوره سازی متأثر از فضای هنری معاصر رسید.با پژوهشی در هنر معاصر ایران به این نتیجه می رسیم که کاربرد نماد در نقاشی معاصر ایران صرفاً جنب? فرم گرایان? آن بوده است . مثلاً در نقاشی سقاخانه ایران ، آنچه که بیشتر مشاهده می گردد ،حضور نماد از منظر فرم می باشد و نه فرم به مثاب? مضمون. پس در نتیجه،فقط جنب? فرم گرایان? نمادها کافی نیست. بلکه، برای رسیدن به هنری پویا، می توان از ظرفیت معنایی گسترد? نمادها در راه ایجاد تصویر خلاق و بیانگر بهره جست.

خودنگاره ها برای هر یک از هنرمندان نقاش در طول تاریخ هنر شکلی متفاوت به خود می گیرد و عوامل متعددی در خلق آنها دخیل است. هدف از تدوین رسال? پیش رو، بررسی و خوانش علل گرایش دو هنرمند تاریخ هنر رمبرانت وان رین و فرنسیس بیکن برای به تصویر کشیدن خود و مقایسه تطبیقی و تحلیل آثار این دو بخصوص خودنگاره هایشان است. در این رساله بعد از معرفی کلیات طرح، در دو فصل مجزا تأملی بر زندگی و شرایط اجتماعی، سیاسی و موقعیت خانوادگی و خصوصی این دو هنرمند و تجزیه و تحلیل تعدادی از شاخص ترین آثار خلق شده توسط آنان خواهیم داشت و در فصل چهارم این رساله، هر چه دقیق تر زندگی خصوصی و هنری حاکم بر زندگی این دو و تاثیراتش در خلق آثارشان مورد بررسی قر ار می گیرد که به خواننده این امکان را می دهد که مقایسه ای قابل تامل در خصوص این دو هنرمند داشته باشد. در انتها نیز به طور مشخص تعدادی از خودنگاره های آنان و تشابهات و تناقضاتشان مورد خوانش قرار می گیرد. در پایان نتیجه گیری، فهرست منابع و گزارش کار عملی پیوست شده است. این تحقیق به روش کیفی و کتابخانه ای گرد آوری شده است.

دراین پژوهش به بررسی دلایل توجه گروهی ازنقاشان چون پل کله ، خوان میرو ،کاندینسکی و ژان دوبوفه به نقاشی کودکان و در واقع به مطالعه ی چگونگی کارکرد هنری این چهار نقاش که هر کدام به نوعی با مطالعه ی دنیای کودکان ، تاثیراتی گرفته اند ودلبسته ی آن شده اند ، پرداخته شده است. با پیدایش پدیده ای به نام مدرنیسم، زیبایی دارای تعریفی سوبژکتیو می شود بنابراین محور کار هنری خلاقیت است نه فن ومهارت. واین همان چیزی است که اساس کار خلاقانه ی کودکان را تشکیل می دهد. در نتیجه رویکرد بسیاری از هنرمندان معاصر در بازگشت به هنر کودکان ، ارائه بیانی مستقیم از جوهر درونی اشیاء بوده، نه باز نمایی صرف، با هدف رسیدن به تازگی، اختصار، سادگی و ارزش اولیه در بیان. این رساله در پنج فصل گردآوری شده است آن هم با روش کتابخانه ای و استفاده از اطلاعات مقالات مورد نظر، سایت واینترنت. در فصل اول به کلیات طرح ( بیان مسئله تحقیق و...) پرداخته شده، مطالعات نظری پژوهش و در واقع بخش اصلی تحقیق در فصل دوم گنجانده شده است. فصل سوم به اختصار به روش شناسایی تحقیق و متدولوژی آن پرداخته و در فصل چهارم تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق ونقد تصاویر موجود گردآوری شده است. در فصل پنجم به نتیجه گیری و پیشنهادات حاصل از تحقیق پرداخته وسپس منابع معرفی شده و گزارش پروژه عملی و تصاویر آن در خاتمه آورده شده است.

چکیده: کثرت گرایی به عنوان یکی از مهمترین مشخصه های پست مدرنیسم در تمامی زمینه های فکری، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فلسفی و هنری دوران معاصر از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در این رساله ضمن آشنایی با کثرت گرایی در حوزه های مختلف، به طور عام، و مقوله هنر به طور خاص، به عواملی که به گونه ای، به این جهان کثرت گرا دامن زده است پرداخته شده است؛ این عوامل عبارت اند از: رسانه به خصوص تلویزیون - تبلیغات – شهر - هویت - فراروایت ها - بینامتنیت - مرگ مولف – نسبیت – هرمنوتیک – تاریخ – ساختارگرایی - ساختار شکنی - پسا ساختارگرایی - نیهیلیسم - مصرف. هرکدام از این عوامل به گونه ای مرتبط با مفهوم کثرت گرایی در پست مدرنیسم می باشند. به خصوص در زمینه هنر که موضوع کلی رساله حاضر می باشد. شناخت این عوامل، ما را در درک بیشتر هنر معاصر یاری می رساند. در این رساله پس از آشنایی با این مفاهیم و ارتباط آنها با پست مدرنسیم، به بررسی مصادیق کثرت گرایی در معماری، ادبیات، موسیقی، سینما و نقاشی پست مدرن پرداخته شده است.

تاریخ هنر شاهد حضور پُرقدرت هنر نقاشی در هم? جوامع بشری بوده است، و این حضور ضرورت شناخت کارکردهای جامعه شناختی هنر و تأثیرات اجتماعی آن بر مردم و بالعکس را گوشزد می کند. در کشور ایران شاهد عدم ارتباط و تعامل میان هنرمندان و مردم هستیم؛ و این عدم ارتباط از یکسو ضعف سواد بصری مردم و از سوی دیگر عدم موفقیت اقتصادی برای هنرمندان را دامن می زند، در این رساله تلاش شده تا با استفاده از پژوهشهای میدانی، مصاحبه، روشهای کمی و با کمک نمونه گیری (استفاده از روشهای توصیفی، تحلیلی و آماری) علاوه بر اثبات این مسأله، میزان اهمیت و علاقه شهروندان تهرانی به هنر نقاشی در شهر تهران- که می توان گفت تنها شهری در ایران است که اکثر فعالیتهای مهم هنری در آن اتفاق می افتد- و با اهداف کشف نیازهای مخاطبان آثار هنری از سوی هنرمندان، کشف اثرات عوامل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و ... بر هنر نقاشی در ایران و شناخت نقش و جایگاه هنر در زندگی مردم مورد سنجش قرار گیرد. نتایج حاصل از تحقیقات نشان می دهد که بسیاری از شهروندان در اهمیت داشتن حضور هنر در زندگی تردیدی ندارند، اما بنا به دلایل گوناگون نظیر مشکلات اقتصادی و مالی، کمبود سواد بصری، کمبود آگاهی و دانش کافی نسبت به هنر نقاشی و سبکهای آن و... در عمل نتوانستند به اندازه گفتار، توجه و اهمیت خود نسبت به هنر نقاشی را نشان دهند. همچنین مشاهده می شود که آموزشهای دوران مدرسه و تلویزیون تنها توانسته 5% (4% مدرسه و 1% تلویزیون) از مردم را جذب هنر نماید. بدین ترتیب عملکرد رسانه های گروهی نظیر صدا و سیما و آموزش و پرورش در خصوص ترغیب مردم برای جذب به هنر بسیار ضعیف ارزیابی می گردد

فرم یکی از مولفه های اثر هنری است،به گونه ای که می توان آن را یکی از مهم ترین مفاهیم پایه ای هنر در نظر گرفت.لذا پرداختن به معنی و مفهوم آن در رشته های هنری،اهمیت بسزایی دارد.تبیین و تعریف فرم به نیت بررسی وجود فرم گرایی در نقاشی معاصر ایران و مفهوم امروزی این واژه و دلایل رویکرد نقاشان به ارزش های زیبایی شناختی آن از جمله مواردی است که در این پژوهش به آن پرداخته شده است. از کل مطالب گفته شده در طی پژوهش این نتیجه حاصل می آید که فرم از نظر گستره یمعنایی یک واژه باز،کلی،نسبی و دارای مراتب است.و فرم یک اثر هنری دارای جنبه های بیانی و تاثیرگذار است،که می توان در قالب فرم های متفاوت چون فرم انتزاعی،سمبولیک و یا فرمی که وجه بیانی بازنمایی واقعیت را دارد، قابل تجلی در یک اثر هنری باشد.با این حال هنوز فرم،به مفهوم کلاسیک کارکردهای بصری خود را در گستره ی هنرهای تجسمی از دست نداده است.به همین دلیل نتیجه می گیریم که عمده ی نقاشان دو دهه معاصر ایران نیز چون در رسیدن به شیوه های بیانی و اسلوب های شخصی در پی بهره برداری از مفهوم و کارکرد فرم بوده اند به ناچار شکل کارشان از فرم به مفهوم کلایوبلی تبعیت می کند.