در ناحیه اصفهان، آهک گلاکونیت دار تنها در منطقه ی کلاه قاضی رخنمون دارد. این آهک از نظر سنی به زمان های آلبین پسین تا سنومانین نسبت داده شده است و از این نظر آن را تقریبا معادل سازند آیتامیر در حوضه رسوبی کپه داغ در نظر گرفته اند. اما حضور روزنه داران شناور نشان داده که این آهک باید به زمان های سنومانین پسین- تورونین میانی تعلق داشته باشد. در آهک یاد شده، مقادیر سیلیسی آواری ها ناچیز است. در این آهک، گلاکونیت ها به دو گروه برجا و نیمه برجا، تقسیم بندی شده اند. گسترش گلاکونیت های نیمه برجا، به مراتب بیشتر از انواع برجا است. گلاکونیت های برجا که با دانه های فسفات همراهند، دارای جورشدگی ضعیف بوده و در آنها آثار ترک خوردگی و چروکیدگی به همراه اشکال کرمی شکل مشاهده شده اند. آنها به رنگ های سبز کمرنگ (انواع با تکامل یافتگی پایین) تا سبز پررنگ (انواع با تکامل یافتگی بالا) می باشند. گلاکونیت های نیمه برجا پس از تشکیل توسط جریان های دریایی، جزر و مدی و طوفان ها به صورت محلی نقل مکان کرده اند. آنها با ویژگی هایی نظیر جور شدگی و گرد شدگی نسبتا خوب، بعضا شکستگی و خرد شدگی حاشیه دانه ها و تمرکز در هسته ی اائید ها مشخص شده اند. برخی از گلاکونیت ها تحت فرایند های دیاژنتیکی از نوع جانشینی، قرار گرفته و توسط کلسیت، کلسیت بعد از دولومیت و فسفات جانشین شده اند. متوسط فرمول شیمیایی محاسبه شده برای گلاکونیت ها، فسفات ها و حاشیه ی کلسیتی گلاکونیت ها به ترتیب عبارتند از: [k0.86 ca0.04][fe0.85 mg0.45 al0.87][si3.82 al0.18] o10(oh)2 [ca8.24 mg0.07 na0.11 fe0.08 al0.14 mn0.03 si0.24 ti0.03 s0.05][f0.87 cl0.01][po4]6.32 [ca1.88 mg0.03 mn0.01 fe0.03][co3] 2.01 براساس تجزیه ریز کاو الکترونی و مطالعات سنگ شناسی میزان پتاسیم در نمونه های گلاکونیت بین 9 تا 42/9 تغییر می کند که نشان می دهد این کانی فوق بالغ است. همچنین اکثر گلاکونیت ها از نوع a و به رنگ سبز تیره می باشند. از آنجایی که میانگین اتم در واحد فرمولی فلوئور فسفات ها 86/0 است، فسفات های همراه گلاکونیت ها از نوع داهلیت می باشند.

چکیده به منظور مطالعه مرز سنومانین-تورونین در زون های زمین ساختی ایران مرکزی و کپه داغ سه برش چینه شناسی در این نواحی انتخاب و از آنها نمونه برداری به عمل آمد. در ناحیه ایران مرکزی برش کلاه قاضی و در ناحیه کپه داغ برش های گردنه مزدوران و طاهرآباد ترک انتخاب گردیده اند. مطالعات زیست چینه نگاری بر روی فرامینیفرهای موجود نشان می دهد که برش های ناحیه کپه داغ در بر گیرنده سازندهای آیتامیر و آب دراز بوده که سازند آیتامیر به دلیل وجود بیوزون rotalipora cushmani total range zone سن سنومانین پسین و سازند آب دراز به دلیل وجود بیوزون helvetoglobotruncana helvetica partial range zone سن تورونین میانی را نشان می دهند. در ناحیه کلاه قاضی، برش لاشتر نیز در برگیرنده بیوزون های whiteinella archaeocretacea total range zone و helvetoglobotruncana helvetica partial range zone بوده و مربوط به سنومانین پسین تا تورونین میانی می باشد. بررسی های سنگ چینه نگاری نیز نشانگر وجود یک ناپیوستگی موازی بین نهشته های سنومانین و تورونین بوده که احتمالاً به دلیل عملکرد فاز کوهزایی ساب هرسینین می باشد. مطالعات ژئوشیمیایی انجام شده بر روی ایزوتوپ های پایدار کربن در مرز سنومانین-تورونین در برش های مورد مطالعه حاکی از وجود یک جهش مثبت در میزان مقادیر 13c? می باشد. بطور کلی این جهش مثبت نشانگر تدفین مقادیر زیادی از مواد آلی در بستر دریا بوده که می تواند عامل اصلی در انقراض ها و تغییرات تاکسون ها در مرز سنومانین-تورونین بوده باشد. در برش های مورد مطالعه، همزمان با جهش مثبت در میزان مقادیر 13c? و کاهش میزان 18o? تغییرات واضحی در نسبت فرامینیفرهای پلانکتونیک به بنتیک (p/b ratio) و کاهش فرامینیفرهای با پیچش پلانیس پیرال و افزایش تنوع و فراوانی فرامینیفر های پلانکتونیک مشاهده می شود. این افزایش میزان مقادیر 13c? منطبق بر مرز سنومانین – تورونین می باشد.