چکیده پدیده ی کاسه انداختن یک تغییرشکل غیرقابل بازگشت سه بعدی است؛ که در حین مصرف پوشاک ایجاد می شود. نواحی که کاسه انداختن درآنها مشاهده می شود، شامل: آرنج و زانو می باشد. در همه ی این قسمت ها نیرویی به صورت مکرر و یا بلندمدت از طرف اعضای متحرک بدن بر روی پارچه اعمال می شود. بر اثر اعمال نیرو پارچه دچار تغییرشکل می شود؛ از آنجایی که برگشت پذیری الاستیک پارچه ها با زمان کاهش می یابد، پارچه ها دارای خصوصیات ویسکوالاستیک هستند و رفتار خزشی از خود نشان می دهند، بنابراین نمی توانند بر تغییرشکل غلبه کنند و شکل اولیه خود را بازیابند. درنتیجه تغییرشکل پایدارکاسه انداختن در البسه رخ می دهد. این رفتار پارچه ناشی از القای نیروهای داخلی کشش برش و خمش در اجزای تشکیل دهنده ی پارچه می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر مشخصه های لیف، نخ و پارچه بر میزان کاسه انداختن پارچه های حلقوی پودی یک روسیلندر است. بدین منظور پارچه های حلقوی پودی مختلفی بر روی ماشین گردباف بافته شده و اثر مشخصه های مختلف مربوط به نخ و پارچه در سه سطح، بر روی آنها بررسی شد. این مشخصه ها عبارتند از: نوع و درصد الیاف، تاب نخ، نمره ی نخ، طرح بافت و تراکم بافت. با استفاده از جدول آرایه های متعامد تاگوچی بر اساس تعداد عوامل و سطوح هر کدام، نمونه پارچه ها جهت انجام آزمایشات تجربی تهیه شده و همچنین از طریق همین روش، عوامل اثرگذار، میزان اثرگذاری هر یک و شرایط بهینه ای که کمترین میزان کاسه انداختن رخ می دهد، تعیین گردید. درصد خستگی کاسه انداختن به عنوان معیار ارزیابی رفتار کاسه انداختن به کار رفته است. نتایج حاصله نشان میدهد، تمامی عوامل مورد بررسی، تأثیر معناداری بر روی پدیده کاسه انداختن داشتند. مشخصه های ساختار بافت، تاب نخ، تراکم بافت، جنس و درصد الیاف و نمره نخ به ترتیب دارای رتبه های اول تا پنجم اثرگذاری بر پدیده کاسه انداختن هستند. در بین عوامل و سطوح تعیین شده در این تحقیق، پارچه ای با بافت ساده دارای تراکم زیاد تهیه شده از نخ 75پلی استر-25پنبه با تاب بیشینه و نمره ی انگلیسی 30، کمترین میزان کاسه انداختن را نتیجه می دهد. همچنین پدیده ی کاسه انداختن مطابق با روند آزمایشات تجربی به کمک روش اجرای محدود شبیه سازی شد. در این تحقیق با مدلسازی پارچه از نخ های تشکیل دهنده ی آن، پیچیدگی هندسی سلول واحد پارچه حلقوی، تأثیر همزمان ازدیادطول و خمش نخ ها در فرایند تغییرشکل و برهم کنش بین نخ ها در نواحی تماسی مد نظر گرفته شد. مدل سازی با استفاده از روش اجزای محدود انجام گرفت. در نهایت نتایج بدست آمده از مدل سازی بر اساس شاخص مقاومت در برابر کاسه انداختن، با نتایج تجربی همخوانی خوبی داشت.