جنگ های داخلی افغانستان یک مسئله ای پیچیده ای است که از عوامل مختلف برخوردار است. شکاف های قومی و مداخلات خارجی زمینه های جنگ داخلی و نا امنی را در این کشور فراهم کرده است. در دوران جنگ سرد، زمانی که قدرت های بزرگ باهم رقابت داشتند و تلاش می کردند حوزه نفوذ شان را افزایش دهند و روی کشورهای بیشتر نفوذ بگذارند، افغانستان یکی از کشورهای جهان سوم بود که قربانی رقابت های قدرت های بزرگ شد. اشغال افغانستان توسط شوروی، ایالات متحده را تحریک کرد که در مسائل افغانستان دخالت کند. هدف ایالات متحده جلوگیری از نفوذ شوروی در این کشور بود. در این مقطع ایالات متحده از مجاهدین افغانستان که علیه ارتش سرخ می جنگیدند، حمایت می کرد. بعد از خروج نیروهای شوروی ایالات متحده این کشور را به حال خودش رها کرد و زمینه های جنگ های داخلی را در این کشور فراهم کرد. در طول جنگ های داخلی، ایالات متحده با همکاری آی. اس. آی پاکستان زمینه ظهور گروه طالبان را فراهم کرد و زمانی که این گروه ظهور کرد، ایالات متحده به شیوه های مختلف از این رژیم حمایت می کرد. زمانی که ایالات متحده متوجه شد که طالبان و القاعده منافع این کشور را به خطر می اندازد، دست از حمایتهایش برداشت. بعد از حادثه یازده سپتامبر، ایالات متحده سیاست تهاجمی خود را نسبت به افغانستان اتخاذ کرد. بعد از سقوط طالبان، زمینه حضور نیروهایش را در این کشور فراهم کرد و اهدافی متعددی را از این حضور دنبال می کرد. این اهداف به صورت کوتاه مدت و بلند مدت خلاصه می شد. ایالات متحده با شعار ملت سازی در افغانستان آمد، ولی کاری برای مردم این سامان انجام نداد و اهداف خود را دنبال کرد. بعد از سال 2003، بی ثباتی و نا امنی دوباره در افغانستان افزایش یافت و طالبان دوباره در این کشور ظاهر شدند و جنگ های نا منظم خود را به راه انداختند. این تحقیق به دنبال این است که نشان دهد ایالات متحده در جنگ های داخلی افغانستان نقش بزرگی داشته است و هدف هم سلطه بر گروههای این کشور برای تأمین منافع خود بوده است.