طراحی و احداث خاکریز بر بسترهای سست یکی از مسائل چالش انگیز در مهندسی ژئوتکنیک به شمار میرود. به علت قابلیت تراکم ومقاومت برشی کم این خاک ها مشکلاتی در روند پایداری و نشست خاکریز ایجاد می کند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر استفاده ازژئوتکستایل و زهکشهای قائم برای کاهش نشست و پایدارسازی خاکهای سست با استفاده از نرم افزار المان محدود plaxis جهت بررسی این موارد پرداخته شده است. جهت مدل کردن خاکریز از مدل رفتاری موهر-کولمب و برای خاک سست از مدل رفتاری خاک نرم خزشی استفاده شده است. این مطالعه به دو قسمت کلی تقسیم می شود. در قسمت اول تاثیر استفاده از ژئوتکستایل های مدفون در خاکریز، برای کاهش نشست/ جابجایی افقی و پایداری سازی خاک های سست مورد بررسی قرار گرفت. عملکرد خاکریزهای مسلح وابسته به پارامترهای مختلفی می باشد.اثر پارامترهایی چون تعداد لایه های ژئوتکستایل، سختی محوری ژئوتکستایل، جنس خاک بستر ، میزان تراکم خاکریز، عرض خاکریز، ارتفاع خاکریز و شیب طرفین خاکریز به طور جداگانه مورد بررسی دقیق قرار گرفته شد. در قسمت دوم این تحقیق زهکش های قائم به صورت ستون های ماسه ای در نظر گرفته شده است و پارامترهایی نظیر ضریب نفوذپذیری زهکش، قطر زهکش و موقعیت قرارگیری زهکش به عنوان متغیر می باشند.همچنین عملکرد زهکش قائم نواری پلیمری مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه تأثیر استفاده از ژئوتکستایل و زهکشهای قائم به صورت نمونه های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به نتایج حاصل، می توان گفت که درصورت تسلیح خاکریز با استفاده از ژئوتکستایل وقرار دادن زهکش های قائم در بستر سست،روندکاهشی در مقادیر تغییر مکانهای عمودی و افقی ایجادمی شود. همچنین زهکش های قائم روند کاهش فشار آب حفره ای را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.