اعتیاد به مواد مخدر یکی از مشکلات بهداشتی ، درمانی و اجتماعی قرن حاضر می باشد. اعتیاد نه تنها منجر به آسیب های شدید و عمیق جسمی و روانی در فرد می شود بلکه آسیب های اجتماعی نظیر طلاق ، بزهکاری و فحشا و بی کاری را نیز در بر می گیرد. بر این اساس و توجه به مطالب فوق و ضرورت وجود درمانهایی کارامد در این حوزه و با توجه به همایندی زیاد اختلال شخصیت مرزی با اعتیاد و تاثیر و تاثر آنها بر یکدیگر، پژوهش حاضر به بررسی اثر بخشی طرحواره درمانی بر افراد مرزی وابسته به مواد پرداخته است. پژوهش از نوع پژوهشهای نیمه تجربی است. جامعه ی آماری مورد بررسی شامل همه افرادی است که درمرکز ترک اعتیاد سهند پیرانشهر(100 نفر) عضویت دارند.روش انتخاب نمونه ی مورد بررسی به صورت در دسترس می باشد که تعداد 10 نفر از آنها با استفاده از مصاحبه بالینی و آزمون میلون آنهایی که ملاکهای اختلال شخصیت مرزی را داشتند انتخاب شدند و به صورت انفرادی تحت تاثیر متغیر مستقل قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها از روش های زیر استفاده شده است.1-روش محاسبه درصد تغییر 2-روش براورد تغییر معنادار بالینی 3-روش اندازه ی اثر نتایج به دست آمده حاکی از اثر گذاری محرز شیوه ی مذکور در باره متغییرهای مورد بررسی می باشد. این نتیجه با نتایج پژوهش های قبلی انجام شده درباره ی طرحواره درمانی بر روی افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی سوء مصرف کننده انجام شده مطابقت دارد.