هدف اصلی این پایان نامه ارزیابی و سنجش توانایی مخارج اجتماعی و همچنین سایر اجزای بودجه دولت در تثبیت نوسانات اقتصادی در اقتصاد ایران طی دوره زمانی 1386- 1338 می باشد. برای این منظور با استفاده از تکنیک اقتصادسنجی، به تخمین سیستم معادلات مستقل حاصل از تحلیل آماری تجزیه واریانس پرداخته و نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از برآورد مدل بیان گر آن است که مخارج اجتماعی، تأثیر قابل ملاحظه ای در تثبیت و تعدیل نوسانات تولید ناخالص داخلی ندارد؛ به گونه ای که تنها در حدود 5/1% از نوسانات مذکور توسط مخارج اجتماعی تعدیل می گردد. علاوه بر این، اثرات تثبیتی مخارج اجتماعی در شرایط رکود اقتصادی کم رنگ تر از همین تأثیر در شرایط رونق می باشد. سایر اجزای بودجه دولت تأثیر قابل توجهی در تعدیل نوسانات داشته و قدرت تثبیت کنندگی این دسته از متغیرها در دوره های رکود بیش تر از دوره های رونق است؛ به طوری که حدود 6 تا 50/14 درصد از نوسانات اقتصادی در حالت عادی و حدود 16 تا 45 درصد در حالت تفکیک شوک های مثبت و منفی، توسط تغییر در سایر اجزای بودجه تعدیل می گردد. با توجه به بررسی اثرات تثبیتی سایر اجزای بودجه دولت، دخالت دولت منجر به کاهش نوسانات و بی ثباتی در اقتصاد ایران گردیده و به پیشرفت و توسعه اقتصادی کمک می کند.