پارچه های زربفت از جمله تکنیک های قدیمی بافت پارچه می باشند که یکی از الیاف تار یا پود آن نخ گلابتون بوده و نخ دیگر در گذشته حتما از ابریشم طبیعی و در سده اخیر می بینیم که از لیف مصنوعی نیز استفاده گردیده است. بر اساس نظر پروفسور گریشمن زری بافی سابقه بسیار طولانی دارد به طوری که بر روی کاشی کاری های دوره هخامنشی و ساسانی نقشی از این پارچه ها دیده می شود. شیوه های بافت آن به صورت دستگاه های سنتی و دستگاه های ژاکاردی می باشد. دستگاه سنتی زری بافی در گذشته به دستگاه دستوری مشهور بوده و کار تولید توسط دو نفر انجام می شده است. استفاده از دستگاه های ژاکاردی سابقه طولانی نداشته ضمن اینکه سرعت تولید را افزایش می داده است. پارچه زری انواع مختلفی داشته که در آنها اغلب مانور بافنده و طراح روی نخ های پود بوده است و نقش پارچه با تغییر رنگ نخ پود که به همراه نخ گلابتون بکار برده می شده، انجام می گرفته است. تنها یکی از انواع پارچه های زری است که تغییر رنگ در تار صورت میگیرد و پود فقط نخ گلابتون می باشد. نمونه های مورد مطالعه در این پروژه از این خانواده زربافت می باشند که در بین بافنده های قدیم به زربفت های ابر و بادی مرسومند. این در حالیست که بافت آنها در چند دهه اخیر منسوخ شده است لذا بر آن شدیم تا با مطالعه کامل بر روی چند نمونه موجود (2 نمونه از مجموعه های خانگی و 2 نمونه موجود در موزه یزد) بتوانیم علاوه بر فن شناسی دستگاه های بافندگی این پارچه، تکنیک بافت آن را احیا نماییم. مرحله مرمت پروژه به دلیل قدمت نمونه اصلی باید مورد مطالعه ی امکان سنجی قرار بگیرد تا با اطمینان، برای اقدامات مرمتی آن تصمیم گیری نمود. بدین منظور ابتدا به آسیب شناسی پارچه پرداخته و سپس مطالعات آزمایشگاهی ازجمله میکروسکوپ الکترونی صورت پذیرفت. با توجه به مناسب بودن نتایج، اقدامات حفاظت و مرمت انجام گردید.

شهرستان میبد در استان یزد، و در فلات مرکزی و محدوده ی اقلیم گرم و خشکِ ایران واقع شده و به سبب آب و هوای خشک و شاخصه های طبیعی منطقه، دارای ویژگی های خاص ّ فرهنگی و هنری بوده است. از جمله هنرهای این منطقه که زبانزد خاص و عام است هنر سفالگری و زیلوبافی می باشد. این دو هنر به دلیل اهمیت اقتصادی قابل توجه و قدمتی که داشته، یکی از عرصه های نمود ذوقی و هنری مردم شهرستان میبد بوده است تا آنجایی که نگاره های بکار رفته بر آن مبیّن فکر و اندیشه و شرایط فرهنگی و اجتماعی اهالی این خطّه بوده است . این نوشتار برآن است تا با هدف شناخت و معرفی و تطبیق نقوش بکاررفته در هنرهای مذکور، با توجه به این نکته که می توان هنر سفالگری و زیلوبافی را ـ با پیشینه ای کهن ـ برجسته ترین هنر مردمان میبد دانست به پاسخگویی این سوالات برآید، که آیا می توان مشابهتی بین نقوش زیلو و سفال این منطقه یافت؟ تأثیر و تأثرات دو هنر زیلوبافی و سفالگری بر روی یکدیگر به چه میزان بوده است؟ روش تحقیق این پژوهش از نظر هدف و از نظر روش مطالعاتی در زمره تحقیقات تاریخی، توصیفی و تطبیقی بوده است. روند پژوهش با استناد به مستنداتِ کتابخانه ای و تحقیقات میدانی، موید این مطلب بوده است که نقوش بکار رفته در هنر سفالگری و زیلوبافی در شهرستان میبد به دلیل هماهنگی با شرایط اقلیمی و اهداف والای بانیان آنها، دارای وجوه مشترک بسیاری است و در تزیینات هر دو استفاده از نقوش مشترک دیده شده است.

یکی از مسائلی که در تصویرسازی حائز اهمیت است و توجه به آن می تواند کار هنرمند را ارتقاء ببخشد، رابط? فرم و محتواست. به همین منظور بررسی این مسئله می تواند به موضوعی قابل تأمل تبدیل گردد. پژوهش حاضر در جستجوی شناخت فرم و محتوا و همینطور ارتباط آنها به شیو? توصیفی و تحلیلی می باشد. این پژوهش برای شناخت فرم و محتوا و رابطه آنها، و از سویی شناخت بهتر تصویرسازی و استفاده از ادبیات کهن در این هنر گردآوری شده است. روش جمع آوری مطالب کتابخانه ای است و در کنار آن به تحلیل وجمع بندی اطلاعات گردآوری شده پرداخته ام. هماهنگی تصویر با محتوای لازم وملزوم یکدیگرند. تصویرگر با توجه به محتوا باید نکاتی همچون انتخاب موضوع تصویری، پرداخت ساده گونه به اصل مطلب، انتخاب تکنیک مناسب، توجه به گروه سنی مخاطب و زاویه دید مناسب، را درنظر گرفته و خلق اثر هنری بپردازد. در واقع می توان گفت در راستای بازآفرینی یک متن کهن نقش تصویرگر حتی می تواند بیشتر از نویسنده باشد. زیرا تصویرگر عناصری در اختیار دارد که بهتر می تواند مخاطب را جذب نماید. خلاقیت هنرمند، سادگی در بیان و صراحت در اجرای یک تصویر زمینه ساز ماندگاریِ آن در ذهن مخاطب می شود. با استفاده درست و بجا از اجزاء فرم یعنی عناصر بصری و ترکیب بندی و با بهره از خلاقیت می توان تصویری خوب از متون پرمایه ادبیات کهن خلق کرد. در نهایت باید گفت هر موضوعی لحن و بیان خاص خود را دارد و برای بازگویی آن به زبان تصویر باید لحن و بیان مناسب آنرا پیدا و استفاده کرد. توجه به این انتخاب به جا و به تبع ?آن ارائه تصویری دلنشین از داستانهای قدیمی می تواند کمک شایانی به ماندگار شدن و شناساندن آنها به نسل امروز بکند.

سبک زندگی در واقع از جمله بنیانهای سازنده اجتماع و هویت اجتماعی است که متشکل از دو بخش صورت و معنا می باشد که در واقع سیستم منظم و خاصی است که بر زندگی فردی و جمعی افراد با هویت خاص، حاکم می شود. سبک شامل انگیزه ها، خصیصه ها، علایق، ترجیحات و ارزشهایی است که هر فرد در زندگی خود دارد و آنرا در رفتارش نشان می دهداین نظام واره شاکله ی رفتاری- پوششی افراد را نشان می دهد و در گزینش بسیاری از مؤلفه¬های زندگی¬، به ویژه انتخاب لباس تأثیر می¬گذارد. از این مسئله مهم تر سبک حاکم بر طراحی لباس است که بایستی بدان توجه ویژه داشت. چرا که افراد در صورت ناآگاهی به سبک زندگی انتخابی خود، ملزم به انتخاب پوشش های موجود در بازار هستند لذا این مهم، تأثیر نا خودآگاه بر افراد خواهد داشت. پژوهش حاضر قصد مطالعه سبک زندگی اسلامی و سبک زندگی ایرانی و تطبیق این دو مقوله را تحت عنوان سبک زندگی اسلامی- ایرانی دارد. با توجه به محوریت اصلی پروژه _نوجونان دختران _ و ارتباط درک سبک زندگی و رشد شناختی، به مطالعه رشد شناختی و جنبه های مختلف آن پرداخته می شود. ما حصل این مطالعات منجر به تدوین اصول طراحی لباس نوجوانان می گردد. ضمن رعایت این اصول، البسه هایی به جامعه عرضه خواهد داشت که مطابق با ذات و طینت نوجوانان و مناسب جامعه اسلامی خواهد بود.

در اسلام، هر هنری با معیار هر چه نزدیک تر بودن و موثر تر بودن آن در روح انسانی سنجیده می شود. نزدیکترین چیز به روح ما، بدن ماست. بنابر این، هر هنری که با بدن سرو کار دارد، مهم است. از همه ی آنها مهم تر جامه است. جامه بعد از بدن نزدیک ترین چیز به ماست. آنچه می پوشیم در آنچه در درون آن احساس میکنیم موثر است. تمدن کلاسیک اسلامی زیباترین جامه های مردانه و زنانه را به وجود آورده است. جامه ی مردانه همواره بسیار مردانه و جامه ی زنانه همواره بسیار زنانه بوده است. فلسفه ی جامه در اسلام نشان دادن زیبایی مردانه و زنانه بوده است، البته در مورد جامه زنانه، نه در ملأ عام. هنر جامه در تمدن اسلامی به وفور دیده می شود. در این راستا نگارنده سعی کرده تا به این هنر مهم در زمینه های پوشش، طراحی لباس، رنگ لباس، مد و سلامت روان، که مباحث جداناپذیر آن است، با استفاده از منابع اسلامی و علمی و تاریخی بپردازد. در این زمینه ها، از سایت های مختلف ، سخنرانی ها و مصاحبه ها که در این زمینه در جشنواره ها شده، نیز سود جسته ام. همچنین به مباحث تفاوت در پوشاک اندرونی و بیرونی، و نیز پوشاک امروزی پرداخته شده است. در این راستا از کتاب شهید سید رضا پاک نژاد که از مهم ترین منابع این تحقیق می باشد استفاده شده است. در دوره کنونی که لباس ها دچار تغییرات بسیاری شده و بعضاً از قالب لباس ایرانی خارج شده است، باید به لباس ایرانی- اسلامی توجه بیشتری داشته باشیم، چرا که لباس ایرانی برای مردم ایران یادآور جایگاه ایشان در هستی و نظام آفرینش است و هر قسمتی از لباس ایرانی بیانگر حکمتی است که در تفکر ایرانی ریشه دارد، تفکری که از تاریخ، دین، شاعران و هنرمندان سرچشمه گرفته است. و بنابر این انتخاب لباس باید با توجه به تأثیر آن که منجر به سلامت جسم و روان است، صورت بگیرد.