میراث فرهنگی هر کشور یکی از اساسی ترین ارکان تحکیم هویّت ،ایجاد خلاقیّت و خود باوری ملی است که به واسطه ی آن می توان تمدّن، آداب و سنن ،شیوه های تجاری و اقتصادی و در نهایت تحوّل، سیر تکوین و تکامل انسان را در طول تاریخ مورد شناسایی و تحلیل قرار داد.لذا در وهله ی اول به دلایل مذهبی،تاریخی و فرهنگی و بعد از آن بدلیل مزایای اقتصادی در صنعت توریسم، حفاظت از این آثار امری ضروری بوده و در این راستا وضع قوانین کیفری کارآمد، به عنوان آخرین راه حل ضروری به نظر می رسد. جرم انگاری درحوزه میراث فرهنگی زمانی کارآمد محسوب می گردد که اولاً مطابق با مولّفه های افتراقی جرایم علیه میراث فرهنگی صورت گرفته باشد و در ثانی اهداف عام حمایت کیفری از این حوزه را عملی سازد.از سوی دیگر بکارگیری کیفر مناسب با توجّه به طیف مجرمین این حوزه،از دیگر معیارهای کارآمدی جرم انگاری محسوب می شود که جز با شناخت مبانی و اهداف جرم انگاری در این حوزه امکان پذیر نیست.بدین ترتیب فراهم نمودن شناختی دقیق از این مبانی و اهداف و تلاش برای جستجوی سیاستهای مناسب برای آینده ، هدفی است که در این پژوهش تعقیب می گردد. واژگان کلیدی:جرم انگاری،میراث فرهنگی،مبانی جرم انگاری،اهداف جرم انگاری،اموال فرهنگی تاریخی