سفرنامه نویسی بعنوان یک گونه ی ادبی، جایگاه خاصّی در تاریخ ادبیات انگلیسی دارند. در میان بسیاری از سفر نامه هایی که در مورد ایران به نگارش در آمده است، آینه های غیب: سفری به ایران (2006) اثر جیسن الیوت یک نمونه ی بارز بحساب می آید. این اثر در ثبت تاریخ، فرهنگ و تمدن مردم از رویکرد متفاوتی بهره می گیرد. محقق سعی بر این دارد تا مقایسه ای بین اهداف و نوشته الیوت نسبت به سایر سفر نامه نویسان در سفر به ایران و معرفی این کشور داشته باشد. در آینه های غیب، معماری نقش عمده ای را ایفا می کند که از طریق آن شناخت مفهوم خود و دیگری در کنار یکدیگر میسر می گردد. روشی که الیوت در شناخت ملّتها بر می گزیند از طریق روایتهایی است که در معماری گنجانده شده، بشیوه ای که در این روایتها تاریخ گذشته وحال، آرزوها وانگیزش یک ملّت نقل می شود. به همین شکل، یکی از اهداف الیوت یافتن منشأ و ماهیت معماری اسلامی است. در همین راستا، علاوه بر بررّسی معماری با مقایسه نشانه ها و نماد های مختلف غرب و شرق و بویژه با دنبال کردن تأ ثیر هنر و معماری پارسی بر میراث غرب، به درونمایه ی جهانی شدن می رسد. دانش پیشین خود را محک می زند. در ارتباط با این هدف، محقق علاقه مند به نشان دادن اندیشه زیبا شناسی الیوت و تحلیل معماری پارسی است. علاوه بر این، در برخورد با معماری، نشانه ها و اشیاء، الیوت مانند بارت عمل می کند که تمرکزش روی معانی پنهان در پس هر نشانه است و آنها را بر اساس شناخت خود رمز گشایی می کند. از طریق این اکتشافات و کاوشهای شخصی، الیوت از شیوه ی سفر نامه نویسی نو پیروی می کند. بنابراین، جیسن الیوت با همسان شدن با آثار هنری و معماری نقطه ی عطفی در تاریخ سفر نامه نویسی شرق ایجاد می کند.