بودجه ریزی عملیاتی، یک برنامه سالانه است که در آن رابطه بین منابع مالی تخصیص یافته و نتایج حاصل از اجرای هر برنامه با شاخص های کمیت پذیر نشان داده می شود.روش متداول بودجه ریزی در آموزش عالی، اطلاعات کافی از نتایج هزینه کرد اعتبارات و میزان اثر بخشی و کارایی برنامه ها، به دست نمی دهد . همچنین دارای افق برنامه ریزی کوتاه مدت بوده و اقتدار مدیریت در کنترل هزینه ها و نظارت براجرای هر واحد را محدود می کند.از آنجا که نظام بودجه ریزی آموزش عالی سنتی بوده ودر بودجه ریزی سنتی عوامل مهمی چون اثربخشی، کارایی، صرفه جویی و بازدهی در قبال مصرف منابع نادیده گرفته می شود، لذا بیم آنمی رود که از منابع به درستی استفاده نشود. از طرفی افزایش و کاهش بودجه دستگاهها تابع عواملی غیر از شاخص های هزینه ای بوده و بر پایه قدرت چانه زنی افزایش می یابد. میزان پاسخگویی و سنجش میزان مسئولیت در این روش کاری کمرنگ می باشد.شیوه کنونی بودجه ریزی برای دانشگاه ها (بررسی موردی دانشگاه قم) براساس بودجه ریزی برنامه ای است . گذار از بودجه ریزی بر پایه برنامه به بودجه ریزی عملیاتی، نیازمند رهیافت نوینی است که در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است تا چارچوبی برای نظام بودجه ریزی عملیاتی برای آموزش عالی طراحی شود.با بکارگیری نظام بودجه ریزی عملیاتی در آموزش عالی انتظارمی رود دوهدف عمده تحقق یابد: افزایش پاسخگویی و بهبود عملکردآموزش عالی برآورده شود.