در بین نانوذرات، کمترین سمیت مربوط به نانوذرات طلا است و سنتز و اجتماع نانو مواد با استفاده از سیستم های بیولوژیک پاک، غیرسمی و سازگار با محیط زیست است. نانوذرات طلا به عنوان حامل آنتی بیوتیکی موجب افزایش غلظت دارو در محل عفونت شده و همچنین موجب کاهش سمیت دارو می شوند. کانژوگاسیون نانوذره-آنتی بیوتیک علاوه بر دارورسانی و فعالیت بهتر دارو، موجب کاهش سمیت دارو هم می شود. باکتری های بی هوازی به علت اینکه توانایی انتقال الکترون وابسته به اکسیژن و یا نیترات را ندارند، به صورت ذاتی نسبت به آمینوگلیکوزیدها مقاوم هستند. هدف از مطالعه حاضر تولید بیولوژیک نانوذرات طلا و کانژوگاسیون آن با آمینوگلیکوزیدها و بررسی اثرات ضد باکتریایی آن می باشد برای این منظور ابتدا نانوذره طلا با استفاده از escherichia coli سویه dh5? بیوسنتز شد و با استفاده از طیف سنجی uv-vis، dls میکروسکوپ الکترونی sem، tem و xrd شناسایی شد و توانست پایداری بالایی را نشان دهد. کانژوگاسیون نانوذره بیوسنتز شده با استرپتومایسین و جنتامیسین انجام شد و با استفاده از آنالیز uv-vis، dls، کانژوگاسیون دارو به نانوذره تایید شد و اثرات ضد باکتریایی آن بر e. coli، clostridium perfringenes و clostridiumبا استفاده از روش استاندارد انتشار دیسک بررسی و به دنبال آن mic و mbc نیز تعیین گردید. نتایج tem و آنالیز dls نشان داد که اندازه ی نانوذرات بدست آمده nm 30-2 است. اثر ضدباکتریایی آنتی-بیوتیک-نانوذره طلا نسبت به آنتی بیوتیک به تنهایی بر e. coli افزایش یافت و دوز موثر به میزان بسیار زیادی کاهش پیدا کرد. اثر ضد باکتریایی کانژوگه آنتی بیوتیک ها بر باکتری های بی هوازی مقاوم هم به گونه ای بود که مقاومت به کلی رفع شد. البته فقط از رشد باکتری بی هوازی ممانعت کرد. در نهایت از نتایج به دست آمده چنین استنباط می شود که می توان با استفاده از یک باکتری ارزان و غیر بیماری زا با روشی کم هزینه نانوذره طلا را بیوسنتز کرد و با کانژوگاسیون آن با استرپتومایسین و جنتامیسین دوز مورد نیاز دارو را کاهش داده و به این ترتیب عوارض جانبی دارو کاهش و بر مقاومت بی هوازی ها نسبت به آمینوگلیکوزیدها غلبه شود.