یکی از مهم ترین مباحث سبک شناسی و نقد ادبی، بررسی صور خیال شاعران از جنبه های مختلف است. تشبیه که از اصلی ترین ابزارهای صورخیال و از عناصر مهم تصویرگری است؛ از دیر باز در آثار ادبی، به ویژه در شعر، مطرح بوده و طی قرن ها تحت تأثیر عوامل گوناگون فرهنگی، اجتماعی، دیدگاه شاعران و غیره دستخوش تحوّل گردیده است. مسعود سعد سلمان، شاعر بزرگ پارسی گوی در نیمه ی دوّم قرن پنجم و آغاز قرن ششم و از ارکان استوار شعر فارسی است که نماینده ی بسیاری از خصایص تصویری شعر فارسی و از نظر بعضی زمینه ها کامل ترین نمونه ی شعر این دوره محسوب می شود. در این پایان نامه تشبیهات و استعارات دیوان مسعود سعد سلمان مورد نقد و بررسی قرارگرفته و تمامی تشبیهات و استعارات هنری دیوان او به صورت فرهنگ الفبایی تنظیم گردیده و با ذکر شواهد شعری ارائه شده است.