عفونت مهم‎ترین عامل مسبب تاخیر در فرآیند التیام است که سبب آسیب بافتی بیشتر، طولانی شدن روند التیام و در نهایت مزمن شدن زخم خواهد شد. مدیریت مناسب زخم‎ها و جلوگیری از بروز عفونت، درمان زخم‎های عفونی و کوتاه کردن دوره‎ی التیام این نوع زخم‎ها با استفاده از مواد منسب و سازگار با بافت زنده با حداقل اثرات جانبی حائز اهمیت است. در این مطالعه اثر ژل تازه‎ی گیاه صبر زرد (آلوئه‎ورا) بر روند التیام زخم‎های عفونی شده با باکتری استافیلوکوکوس اورئوس در سگ از دید هیستوپاتولوژی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور 4 جفت زخم تمام ضخامت پوستی در شرایط جراحی در ناحیه‎ی پشت 5 قلاده سگ در روزهای مختلف ایجاد شد، به گونه‎ای که هر سگ دارای زخم‎هایی با طول عمرهای 7، 15، 21 و 28 روزه شد. این زخم‎ها به وسیله‎ی تلقیح باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده شدند. پس از اطمینان از ایجاد عفونت در زخم‎ها، زخم‎های گروه درمان در طی دوره‎ی مطالعه، با یک میلی‎لیتر ژل تازه‎ی آلوئه‎ورا درمان شدند، در حالی‎که زخم‎های گروه کنترل هیچ ماده‎ی دارویی را در این مدت دریافت نکردند. پس از اتمام دوره‎ی مطالعه، فرآیند التیام زخم‎های دارای طول عمرهای متفاوت، در هر دو گروه، میزان تراکم سلول‎های آماسی، فیبروبلاست‎ها و فیبرسیت‎ها و رشته‎های کلاژن، به صورت هیستوپاتولوژیک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل فقط اختلاف معنی‎داری (039/0p =) را در افزایش تراکم رشته‎های کلاژن در ناحیه‎ی سطحی زخم‎های گروه درمان در روز 28 مطالعه نسبت به گروه کنترل نشان داد در حالی که مابقی پارامترها اختلاف معنی‎داری نداشتند. با توجه به قطر بیشتر، انسجام و سازمان‎دهی بهتر رشته‎های کلاژن در گروه درمان نسبت به گروه کنترل، به نظر می‎رسد آلوئه‎ورا علاوه بر نقش ضد باکتریایی، بخش عمده‎ی اثر خود در روند التیام را از طریق تاثیرگذاری بر روی رشته‎های کلاژن در مراحل انتهایی التیام زخم اعمال کرده باشد.