این پژوهش به منظوربررسی تاثیرآموزش مهارت اجتماعی برپایگاه اجتماعی وسازگاری اجتماعی و عاطفی دانش آموزان ابتدایی شهرتهران انجام شده است. بدین منظور 80 نفرازدانش آموزان دوره ابتدایی باروش نمونه گیری دردسترس ،به طورتصادفی دردوگروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. روش پژوهش ازنوع شبه آزمایشی ،براساس طرح پیش آزمون – پس آزمون است .ازپرسشنامه سازگاری رفتاری راتر( شامل سازگاری اجتماعی وسازگاری عاطفی) ،که چهارعامل رفتارنارسایی توجه – فزون کنشی ،رفتاراضطرابی ،مهارت های ارتباط باهمسالان ورفتارهای سازش نایافته را دربرمی گیرد ،به همراه پرسشنامه جامعه سنجی استفاده گردیده است .قبل ازانجام مداخله ازدوگروه ، پیش آزمون انجام شد وسپس گروه آزمایش طی 4 ماه ودر40 جلسه ی 45 دقیقه ای درمعرض برنامه آموزش مهارت اجتماعی (مهارت رفتارهای مربوط به خود،رفتارهای مربوط به دیگران ، رفتارهای مربوط به محیط ، رفتارهای مربوط به کار) قرارگرفتند. یک هفته پس ازانجام مداخله ،باردیگر هردوگروه بااستفاده ازپرسشنامه های مذکور ،پس آزمون شدند.نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت اجتماعی ،پایگاه اجتماعی وسازگاری اجتماعی وعاطفی رابه گونه ای معنادار افزایش می دهد. کلیدواژه ها: مهارت اجتماعی،پایگاه اجتماعی ،سازگاری اجتماعی ،سازگاری عاطفی.