کاربرد نور و سایه در ساختار یک اثر تجسمی تنها به نورپردازی و خصوصیات فیزیک نور، تأثیر آن بر رنگ و ساختار فرمالیسم اشیا، خلاصه نمی شود بلکه کاربرد بسیار موثری در ایجاد هماهنگی، تعادل و ریتم در بهبود بخشیدن به یک ترکیب بندی دارد. یکی از ویژگی های نقاشی دوره باروک، توجه عمده آن به عملکرد نور در نقاشی است. نقاشان باروک با استفاده از فیزیک نور ومعنای عرفانی و متعالی آن به ترکیب-بندی های مناسب و قابل تحسین با بیان عرفانی و مذهبی در آثارشان دست یافتند. آن ها با برخورداری از علم فیزیک نور توانستند پایه گذار شیوه ای شوند که در تاریخ هنر نقاشی سابقه نداشت. بدین گونه که توسط کاربرد اصولی نور باعث ایجاد رابطه میان صورت و محتوا در نقاشی شدند. دستاورد نوین هنرمندان دوره باروک از نور بر سبک ها و شیوه های دوره های پس از آن تأثیر گذاشت. هدف از نوشتن این رساله، تحقیق و تحلیل درباره کاربرد نور در آثار نقاشی هنرمندان دوره باروک است. برای دست یابی به این مهم به طرح پرسش های پژوهشی پرداختیم که نور چگونه و به چه منظور توسط این نقاشان در آثارشان تجلی یافته است؟ و هر یک از این نقاشان در پی چه تفکری از نور در آثارشان بهره گرفتند؟ به دلیل اهمیت زیاد آثار این نقاشان و هم چنین انگیزه این جانب به جستجوی بیشتر در این زمینه رساله حاضر به بررسی کاربرد نور در آثار نقاشی چندتن از نقاشان مشهور دوره باروک هلند (رامبراند، هالس و ورمیر) و فلاندر (روبنس) پرداخته می شود. متدلوژی تحقیق این رساله بر اساس توصیف و تحلیل از مطالب گرد آوری شده از منابع موجود در کتابخانه ها، و پایان نامه ها پایه گذاری شده است.