مکانیسم آموزش محیط زیست در راستای پرورش افرادی فعال و آگاه نسبت به مسائل زیست محیطی و درک مسئولیت آن ها در حفاظت و حمایت از آن عمل می کند. هدف از این پژوهش بررسی و آگاهی از رابطه بین برنامه ریزی درسی آموزش محیط زیست و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان است. روش تحقیق با توجه به موضوع و اهداف پژوهش کاربردی و از نوع توصیفی-پیمایشی است.جامعه آماری در این تحقیق 949 نفر از معلمان بوده، که در سال 88-89در مدارس متوسطه شهرستان گنبد کاووس به تدریس اشتغال داشته اند. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی 281 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته از نوع لیکرت(پنج گزینه ای)است.و ضمن لحاظ نظرات استاد راهنما و استاد مشاور و اجرای آن در یک گروه آزمایشی روایی و پایایایی %82 آن محاسبه شده است. روش تجزیه و تحلیل دادها ی حاصل از اجرای پرسشنامه در دو سطح آماری توصیفی و استنباطی به شکل زیر انجام گرفت: 1- با استفاده از از نرم افزار spss روشهای آماری توصیفی مانند میانگین، جداول و فراوانی درصدی. 2- برای آمار استنباطی از آزمون خی دو استفاده شده است. نتایج این پژوهش عبارتند از: 1- از دیدگاه دبیران بین برنامه ریزی درسی آموزش محیط زیست و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. 2- بین میزان کارآیی روشهای یاددهی ـ یادگیری برنامه آموزش محیط زیست و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. 3- بین تناسب مواد آموزشی برنامه آموزش محیط زیست با ویژگیهای فراگیران و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. 4- بین تناسب روشهای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی برنامه آموزش محیط زیست با ویژگیهای فراگیران و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. 5- بین تناسب اهداف برنامه آموزش محیط زیست با نیازهای دانش آموزان و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. 6- بین تناسب برنامه درسی آموزش محیط زیست با دوره تحصیلی و بهبود فرایند یادگیری دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد.