چکیده: آثار مولوی و عطار در ادبیات فارسی سازنده ی جامعه ای مثالی هستند و از این رو در درون این آثار حقوقی برای باشندگان جامعه ی خود فرض می شود. این دو اندیشمند دنیایِ اسلام بر این باورند که انسان، با تکیه بر تعریف انسان «یعنی مخلوق ناطق»، می تواند در برابر پدیده ها پرسشی مطرح کند و در نتیجه به نقد پدیده های پیرامون خویش بپردازد، پس حقوقی مطالبه می کنند و انسان را موضوع اصلی عالم امکان می دانند. در دنیای معاصر نیز رعایت حقوق شهروندی دغدغه ی اصلی متفکران معاصر است. در پایان نامه ی حاضر ابتدا ارکان و ریشه های اعلامیه ی جهانی حقوق بشر را به دست آورده ایم. دغدغه اصلی اعلامیه ی حقوق بشر نیز تکیه بر اَصالت انسان است. فلسفه ی غرب مسیر تکاملی طولانی را طی کرده است تا در نهایت به این نتیجه رسیده که اصالت با انسانیت انسان است، فارغ از هر عقیده و نژادی، و هر زمان و مکانی. حقوقی که در دنیای معاصر نام حقوق شهروندی را به خود گرفته است. در رساله حاضر ابتدا فلسفه ی حقوق را در آرای فلاسفه ی غربی در رویکردی فارغ از زمان و مکان بررسی کرده ایم، سپس آثار عطار(مصیبت نامه و منطق الطیر) و یک اثر مولوی (مثنوی معنوی) را بر اساس نگاه این شاعران به اصول یاد شده بررسی کرده ایم.

هنر و ادبیات دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی شناسی به هم پیوسته اند. در نگرشی می توان ادبیات را هنر نامید، وقتی که اثر ادبی ویژگی های منحصر به فرد اثر هنری را با خود دارد، یعنی اثری که خلق شده و تکرارناپذیر است؛ چرا که ادبیات و هنر بیانگر احساسات و عواطف هنرمند است و احساس و عاطفه پدیده ای است که نمی توان آن را به راحتی بازگو و تکرار نمود. آفرینش هنری نوعی الهام است که با عقل و منطق درک نمی شود. زیبایی و جمال در هنرها یکسان است و هنر نقاشی، موسیقی و شعر رابطه ای تنگاتنگ دارند زیرا از روح انسان سرچشمه می گیرند و با ماده چندان ارتباطی ندارند. از لحاظ زیبایی شناسی، بینش و جهان بینی هنرمند هر رشته، در طول تاریح و فرهنگ هر سرزمین مورد تأمل بوده است. تأثیرپذیری و بهره جویی از مضامین خلق شده در رشته های ادبیات، نقاشی، معماری، موسیقی به همراهی حرکات نمایشی به علت گستره ی دید و جامعیت اندیشه و تکرار هنرمند و شاعر، اثر هنری را به بالاترین درجه ارتقاء می دهد. در این پژوهش، اثرپذیری هنرهای تصویری و تجسمی از شاهنامه ی فردوسی و خمسه ی نظامی مورد بررسی قرار می گیرد. هنرهای تصویری و تجسمی سده های شش تا یازده هجری قمری بررسی شده است و همچنین سعی خواهد شد به این پرسش پاسخ داده شود که اثرپذیری هنرهای تصویری و تجسمی از شاهنامه ی فردوسی و خمسه ی نظامی چگونه بوده است؟