موکومه گانه در تاریخ هنرهای سنتی ژاپن به تکنیک فلزکاری گفته می شود، که با ایجاد یک لایه لمینیت تکرار ناپذیر فلزی از تداخل آلیاژهای مشخص و کنترل شونده برای شناسایی و رده بندی سطح اجتماعی و مقامی سامورایی ها بین قرون 16 و 17 میلادی استفاده می شد. امروزه ترجمان این تکنیک در زمینه زیورآلات، موفقیت خود را در امر پرهیز از یکسان سازی و همشکل بودن آثار تولیدی زیور آلات در آمریکا و ژاپن کسب کرده. محقق بر این باور است که شناساندن عملی تکنیک و فن موکومه گانه ژاپن، در تولید زیور آلات، که به لحاظ عناصر زیبایی شناسی، ایرانی – سنتی و بومی بوده و به لحاظ فنی و تکنیکی با موکومه گانه تلفیق شده باشد، اولا به لحاظ غیر قابل تکرار بودن آثار تولیدی مذکور، محصولی را به مشتری عرضه می کند که خاص اوست (اشاره به مساله احترام به هویت مشتری)، ثانیا بازه طراحی و تولید هنر – صنعت جواهر سازی و زیور آلات ایرانی را توسعه داده و آن را در ردیف کشورهایی که استعداد جذب مشتری را با این تکنیک دریافته و آن را بکار می برند (ژاپن و آمریکا) قرار می دهد. در نهایت محقق به چگونگی جلوگیری از تشابه محصولات زیورآلات در پروسه تولید، با توجه به سلایق متنوع مصرف کننده ایرانی و روحیه تنوع طلبی آن با اعمال درست و تحقیق شده تکنیک موکومه گانه در زیورآلات ایرانی و یافت بهترین تکنیک سنتی ایرانی که در تلفیق با موکومه گانه بهترین پذیرش را به لحاظ بصری، تجسمی، فنی و نیز ارتباط محصول بامشتری پاسخ می دهد.

در بررسی نمادهای به جای مانده از تفکر و زندگی یک ملت برخی از آنان واجد ارزشی خاص است که از آن به نمادهای فرهمندی یاد می شود. این نمادها بیانگر باورهای عمبق یک جامعه است چراکه بر مبنای مذهب آنان شکل گرفته و اقتدار و مشروعیت شاهان به عنوان محور اصلی حکومت در ژیوند با این نمادها شکل می گیرد . سلسله های ساسانیان و صفویان به عنوان حکومت هایی که بر پایه ی باورهای عمیق مذهبی تاسیس شده بودند و با جوامعی که مبتنی بر باورهای فرهمندی بود بیشترین استفاده را از این نمادها کرده اند. نمادهای فرهمندی در دوره ساسانی با عنوان فره ایزدی علاوه بر فرم هایی در قالب گیاهان و حیوانات و اشیاء به هیات ایزدانی فرهمند در آمده که در مراسم تاج بخشی پادشاهان ر همراهی می کردند. در نتیجه پادشاهان با توسل به این ایزدان تکیه بر تاییدات الهی زده و مشروعیت و اقتدار خود و حکومتشان را از آنان خواستار می گشتند. این نمادها بر نقش برجسته ها‏ظروف و سکه های به جای مانده از این دوران دیده می شود که بازتابی است از اوضاع سیاسی و مذهبی حکومت های مذکور. پایداری نمادهای فرهمندی در هنرهای ساسانی و صفوی استمرار کارکردهای دلالتی آن را نیز به دنبال داشته است. در دوران صفوی اصطلاح فره ایزدی تبدیل به ظل الله گردید و پادشاه به عنوان سایه ی خدا بر روی زمین خوانده شد. در این دوره نیز شاهان مشروعیت خود را از طریق دین رسمیت دادند. نمادهای فرهمندی این دوره بیشتر در نگاره ها سکه ها پرچم و کتیبه های موجود در زیارتگاه ها متجلی می شود. این نمادها در بیننده حس تحسین نسبت به شکوخ و جلال و زیبایی مسند پادشاهی و تسلیم و عبودیت در برابر قدرت و اقتدار کسی را بر می انگیزد که در واقع فره ایزدی یا ظل الله یا قبله عالم و یا هر لقب دیگری را به همراه دارد.

مطالعه ی تحلیلی و تطبیقی از هنر میناکاری دوره قاجار و میناکاری قرن 19 میلادی در روسیه و تحولاتی که در این هنر در ادوار تاریخی در سرزمین هایی تقریباً همسایه اتفاق افتاده است، مهم-ترین هدفی است که این رساله دنبال کرده است. برای بررسی ویژگی های آثار مینایی تولید شده ی عصر قاجار در ایران به آگاهی اجمالی به سابقه ی هنر میناکاری و تغییرات و تحولاتی که این هنر در دوره های تاریخی دچار آن شده است، نیازمندیم. پیشینه ی این هنر در ایران که به زمان هخامنشیان می رسد، در زمان ساسانیان دچار تحولی بزرگ می شود، بنا بر نظر بسیاری از محققان تاریخ هنر، این دوره اوج شکوفایی هنر میناکاری است و معتقدند که میناکاران بیزانس و به دنبال آن سایر ممالک خارجی، این هنر را با آن ویژگی های عالی و شگفت انگیزش، از هنرمندان ایرانی در دوره ساسانیان فراگرفتند. بعدها این هنر دارای فراز و نشیب های فراوانی شد. در دوره قاجار استادکاران میناکار تغییراتی پدید می آورند که خاص این دوره است. تغییراتی در زمینه ی کارکرد، رنگ آمیزی، مضامین مورد استفاده و غیره. در روسیه ، این هنر برای اولین بار در شهر کیف تحت تاثیر هنر میناکاری ایران عصر ساسانی به شکوفایی رسید. سپس هنرمندان روسی، براساس نیازها، اعتقادات و سلایق خود تغییراتی در به کارگیری لعاب مینا پدید آوردند. در میان دوره های تاریخی روسیه، برخی کارشناسان اوج هنری میناکاری روسیه را قرن 19 میلادی که همزمان با حکومت سلسله قاجار در ایران است، می دانند. با مطالعه و تجزیه و تحلیل ویژگی های خاص هنر میناکاری این دو کشور به نقاط اشتراک و افتراقی می رسیم که نشانگر وجود ارتباطات و تبادلات هنری و فرهنگی میان ملت ها است.

چکیده شاهنامه ی حکیم ابوالقاسم فردوسی، از مشهورترین میراث گران بهای ادب فارسی است. این اثر ارزشمند که روح جوان مردی و غیرت ملّی و دینی ایرانیان را مورد ستایش قرار می دهد، همواره مورد توجّه حکام ایرانی و بالتبع هنرمندان نگارگر درباری بوده است و داستان های آن، بیش از هر اثر ادبی دیگر در ایران به تصویر درآمده است. در میان داستان ها و روایات بسیارِ شاهنامه، داستان سیاوش، به دلیل دارا بودن ارزش های حماسی، پهلوانی و اخلاقی،مورد توجه ویژه قرار گرفته و در اکثر شاهنامه های مصور، از جمله شاهنامه ی بایسنقری، شاهنامه ی تهماسبی، و شاهنامه ی شاه اسماعیل دوم، به بستری برای هنرمندیِ نگارگران تبدیل شده است. پرسش این جاست که نگاره های با موضوع مشابه در مورد سیاوش در شاهنامه های تصویر شده در مکاتب مختلف نگارگری دارای چه وجوه اشتراک و افتراقی هستندو تحلیل تصویری درباره ی این نگاره ها به چه نتیجه ای می انجامد؟ کلید واژگان: شاهنامه- سیاوش- نگارگری- نقاشی ایرانی

چکیده ندارد.

بررسی کاربرد صنایع دستی در نمایش سنتی تعزیه به عنوان منبعی مهم و پرمحتوا که نه تنها جایگاه ویژه ای به لحاظ تاریخی و مذهبی ازگذشته های دور در باور اعتقادی مردم ایران داشته، بلکه در حوزه های هنری مختلف نیز تاثیرگذار بوده است در دو بخش لباس و صحنه که شامل ساخت و تزئینات البسه و ملحقات آنها همچون زره، کلاه خود، شمشیر و سپر و... و همچنین ادوات صحنه همچون بیرق ، علامت، نخل و منبر و... می باشد می تواند در شناخت جایگاه مجموعه رشته های صنایع دستی و میزان ظرفیت و قابلیت های پنهان و آشکار آن ها در استفاده و حضورشان در فضاهای معاصر با توجه به خصیصه ی کاربردی بودن این گروه از هنرها تاثیرگذار باشد.

"منبر" به عنوان یکی از اشیاء و وسایل کاربردی در آثار و فضاهای معماری مذهبی، خصوصاً در مساجد، تکایا و حسینیه ها جایگاه ویژه ای داشته است. اهمیت و جایگاه این وسیله هنرمندان را بر آن داشته که همواره به این وسیله نگاه ویژه ای داشته باشند و آثار ارزشمندی را خلق کرده و به یادگار گذارند. به راحتی می توان گفت: از جمله بهترین مجموعه های هنرهای چوبی ایران بعد از اسلام منبرهای چوبی به جامانده از ادوار مختلف تاریخ اسلامی ایران می باشد که هر یک بیانگر شاخصه های هنری دوره ی مربوطه می باشد. در این پژوهش برای شناخت بیشتر و کلی تر هنرهای سنتی مخصوصاً هنرهای چوبی ایران، به بررسی منبرهای چوبی شاخص ایران پرداخته می شود. پس از تعریف، تاریخچه و جایگاه جامعه شناسی منبر در فرهنگ اسلامی، به بررسی ویژگی های ساختاری و زیبایی شناسی منبرهای چوبی شاخص باقی مانده از دوران اسلامی ایران که هر یک در نقاط مختلفی از ایران قرار دارند، پرداخته شده و الگوهای ساختاری و تزئینی آنها مورد بررسی قرار گرفته است.

بررسی زیباشناختی نسخه های خطی قرآن کریم در زمان قاجاریه که در این پژوهش مجال سخن یافته، نشانگر بلوغ هنری و قریحه و ذوق هنرمندان ایرانی است. آرایش و تزئین قرآن کریم، از قرون اولیه اسلامی مورد توجه هنرمندان بخش های مختلف قلمرو تمدن اسلامی بوده است. از این رو بررسی عناصر زیباشناختی به کار رفته در نسخ قرآن کریم فرصتی برای درک اندیشه های خلاق هنرمندان این آثار و نیز الگویی مناسب برای هنرمندان عصر حاضر است که با شناخت هر چه بهتر آثار گذشتگان ظرفیت های هنری خود را تعمیق بخشند. علیرغم فراز و فرودهایی که هنرهای مختلف دوره قاجار به خود دید، توجه به تهیه قرآن های خطی نفیس و سرشار از ارزش های هنری، همچنان مورد توجه هنرمندان بوده است. ورود برخی زمینه های فنی و هنری نظیر عکاسی، صنعت چاپ و غیره از اهتمام هنرمندان علاقه مند به کتابت کلام وحی و زیباسازی آن نکاست. آنان نسخه های متعددی از قرآن را به زیباترین شکل ممکن فراهم آورده اند که تعدادی از این نسخه های نفیس در موزه ملی قرآن کریم تهران گردآوری شده است. این قرآن ها مشحون از انواع هنرهای کتابتی، اعم از: خوشنویسی(رنگین نویسی و مطلا نویسی) ، تذهیب (طلا کاری، دندان موشی، ترصیع) تجلید وغیره هستند و همچنین شامل ارزش های بصری، مانند تناسب، توازن، تقارن، ریتم، هماهنگی و مهم تر از همه مدیریت هنری و کارگردانی موفق و شگفت انگیز صفحه می باشند . بنابراین این قرآن ها ظرفیت آن را دارند که ارزش های زیباشناختی آن ها را بر اساس نظریه های زیباشناسی و مفاهیم هنر قدسی تحلیل کرد و ارزش های زیباشناختی آن را برشمرد و مورد واکاوی، تجزیه وتحلیل هنری قرار داد. لازم به ذکر است که جامعه آماری ما در این پژوهش نسخه های خطی قرآن مجید زمان قاجاریه می باشد و حجمِ نمونه ما سیزده نسخه از نسخه های این دوران موجود در موزه ملی قرآن کریم است.

اسناد مکتوب، به عنوان بخشی از آثار ملی نقش مهمی در هویت دینی، ملی و فرهنگی و هنری گذشته و حال و آینده دارند. آن چه مسلم است، در دوره های مختلف تاریخی، اسناد بسیاری در زمینه های گوناگون اجتماعی، سیاسی و ... به وجود آمده اند که متأسفانه قسمت زیادی از آن ها به دلایل متعدد از جمله بی توجهی و شرایط بد نگهداری از بین رفته اند. از دوره های صفوی و قاجار اسناد قابل ملاحظه ای باقی مانده است که در مجموعه های خصوصی و موزه ها و ... نگهداری می شود. مطالعه این اسناد اطلاعات زیادی را از شرایط مختلف حاکم در دوره های مورد نظر در اختیار پژوهشگران می گذارد. برخی از این اسناد دارای ویژگی های خاص تزیینی و جنبه های زیبایی شناسی هستند که از این لحاظ نیز قابلیت بررسی و پژوهش دارند.نمونه هایی از اسناد،فرامین و عقدنامه های حائز این ویژگی ها در «موزه ملی ملک» نگهداری میشوند. در این پژوهش، برای گردآوری مطالب مورد نظر، فرمان ها و قباله های ازدواج مربوط به دوره های صفوی و قاجار موجود در گنجینه «موزه ملی ملک» در نظر گرفته شده است. البته اسنادی(فرمانها و عقدنامه ها) که دارای ارزشهای هنری بیشتر و متنوعتری بوده اند، موضوع اصلی پژوهش واقع گردیده است. نتایج به دست آمده بیانگر این است که، فرامین مربوط به دوره صفوی و قاجار و عقدنامه های مربوط به دوره قاجار و پهلوی اول موجود در گنجینه «موزه ملی ملک» دارای برخی جنبه های زیبایی شناسی مخصوص به خود هستند. کلید واژه جنبه های زیبایی شناسی/دوره صفوی و قاجار/فرامین و عقدنامه ها/موزه ملی ملک

شناخت زیورآلات وابسته به پوشاک مردان در عهد قاجار و بررسی امکان روزآمد نمودن زیورآلات مناسب پوشاک مردان، مهم ترین هدفی است که این رساله دنبال کرده است. برای شناخت زیورآلات وابسته به پوشاک، به آگاهی اجمالی از تاریخچه ی زیورآلات وابسته به پوشاک در دوران قاجار و بیشترین کاربری این نوع زیور در بین طبقات اجتماعی نیازمندیم. پیشینه ی استفاده از زیورآلات وابسته به پوشاک به قبل از اسلام بر می گردد اما با ظهور اسلام، نوع و جنس کاربری زیورآلات مخصوصاً برای مردان تغییر کرد و بسته به شرایط اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و معیشتی در دوران مختلف رشد کرده یا دچار ضعف شده. است. آفرینش زیبایی در هنر ایران بر اصل تزئین استوار بوده و زیورآلات به عنوان اشیاء نفیس و زیبا همواره مورد توجه و از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد، هم به لحاظ زیبایی بصری و شوکت و هم به لحاظ دارایی، نمودار موثری از توانایی و قدرت بوده اند. از ویژگی های زیورآلات دوره ی قاجار، وفور قطعات طلاکاری است که معمولاً بر یک رویشان مینای تابناک کار شده و روی دیگرشان سنگ های قیمتی سوار شده است. به طور کلی هنر دوره¬ی قاجار در خدمت دربار بوده و از هر طریقی و از هر ابزاری برای تاکید بر بزرگ نمایی قاجارها و هویت دار کردن این سلطنت بهره می گرفتند و هنر جواهرسازی نیز از این مائده مستثنی نبوده است. لازم به ذکر است زیورآلات قاجاری تا حدی از نظر تکنیک ساخت و طراحی فرم تحتت اثیر جواهرسازی غرب تحول یافت. بررسی های اسنادی انجام شده و تحلیل های تصویری بر اساس نگاره ها و عکس ها، به روش توصیفی صورت گرفته، بیان کننده ی این است که استفاده از زیورآلات وابسته به پوشاک در مردان، مخصوص قشر تجمل¬گرای وابسته به دربار بوده است. اگرچه ایرانیان در همه ادوار در خودآرایی اسلوب خاص خود را داشتند. اما از پایان دوره¬ی قاجار به بعد این امر تحت اثیر جوامع غرب دچار نوعی سردرگمی در نوع پوشش و استفاده از زیورآلات شده است که باید مورد توجه قرار گیرد آن هم از سوی ملتی که دارای فرهنگ و تمدن بسیار غنی است.

تاریخ نگاران به بازآفرینی تاریخ و یا ثبت و ضبط رویدادها و وقایع پیرامون خود به روشهای توصیفی و یا توصیفی– تحلیلی می پردازند، از اینرو آثار ایشان دارای حجم قابل توجهی از اطلاعات، دربار? حیات سیاسی، اجتماعی، علمی، فرهنگی و هنری ادوار گوناگون می باشد که می تواند مورد استفاد? محققین و پژوهشگران با گرایشات گوناگون ، منجمله پژوهشگران در حوز? صناعت و هنرهای سنتی قرار گیرد. در برخی از کتب تاریخی ، به طور ویژه به صناعات و هنرهای سنتی پرداخته شده و گاهی فصلی را بدان اختصاص داده اند. برخی نیز به طور خلاصه و گذرا در لابلای سایر مطالب ، اشارات کوتاهی بدان نموده اند. می توان گفت میزان آشنایی و علاق? مورخین ، با مقول? هنر و شاخه های گوناگون آن، در این میان نقش بسزایی داشته است. برخی از نویسندگان نسبت به صناعات و هنرهای سنتی ایران ، دیدی منتقدانه داشته و برخی دیگر زبان به تحسین آن گشوده اند . تعدادی نیز به مقایس? آثار و اشیا با نمونه های مشابه در دیگر نقاط جهان پرداخته اند. با اینکه اغلب ایشان در زمینه های هنری تخصص خاصی نداشته و تنها به ثبت دیده ها و شنیده های خود بسنده نموده اند، ولی کتب بجای مانده از آنان ، حاوی حجم قابل توجهی از مطالب ارزشمندی است که نمی توان به راحتی از آن چشم پوشی کرد .این پژوهش بر آن است تا اطلاعاتی پیرامون فرآیند خلق و تولید آثار، ابزار ، واژه ها و اصطلاحات مورد استفاد? صنعتگران و هنرمندان ، شهرهای مهم و فعال در عرص? صنایع دستی در دوران اسلامی ایران را از لابلای کتب تاریخی استخراج نموده و مورد مطالعه و طبقه بندی قرار دهد.

یکی از دوره¬های پرشکوه فلزکاری ایرانِ بعد از اسلام دوره سلجوقی می¬باشد. در میان آثار فلزی این دوره فارغ از فرم آن-ها نقوش دارای اهمیت ویژه¬ای می¬باشند. از میان نقوش متنوع موجود بر فلزکاری کتیبه¬ها جایگاه شاخص¬تری را دارا هستند. عمدتاً این کتیبه¬ها به خط رایج دوره سلجوقی، یعنی خط کوفی نوشته شده¬اند. از دلایل استفاده گسترده از این خط، تنوع خط کوفی و آشنایی دیرینه هنرمندان به ویژگی¬های بصری آن می-باشد. دوره سلجوقی دوره تکامل و تنوع انواع خط کوفی محسوب می¬شود و اثرات آن را بر فلزکاری می¬توان دید. از میان انواع کوفی تزیینی، کوفی مدور، مشجر و مورق بیشترین کاربرد را بر آثار فلزی دارا هستند و همچنین کوفی¬های معقد، موشح، حیوانی، انسانی و مزهر نیز به ندرت مورد استفاده بوده¬اند. مضمون این کتیبه¬ها غالباً شامل کلمات دعایی عام می¬باشند که بر هر ظرف و با هر کاربردی تکرار شده¬اند. کلمات دعایی پرکاربرد بر روی نمونه¬های موردبررسی این دوره شامل برکه، یمن، سرور، سعاده، الدوله و سلامه می¬باشد. در آثار فلزی کتیبه¬های کوفی که دارای نام سازنده، سفارش¬دهنده و یا مکان ساخت شئ باشد محدود می¬باشند. اغلب اشیاء این دوره به روش ریخته¬گری ساخته شده¬ و تکنیک غالب در تزیین کتیبه¬های کوفی آن¬ها حکاکی، کوفت¬گری و مینای سیاه می¬باشد، اگرچه تکنیک¬های برجسته¬کاری و مشبک¬کاری نیز به ندرت مورداستفاده بوده¬اند.

دوره سلجوقی را می توان دور? درخشان فلزکاریِ پس از اسلام نام برد و از آثار فلزکاری بجا مانده از سلجوقی گوشواره ها دارای اهمیت بسزایی می باشند. تعداد گوشواره های حجیم و مجوف و مطلای بجا مانده از این دوره نشان از کاربرد و توجه این زیور در دوره مورد بحث می باشد. اگرچه تنوع فرم، نقش و تکنیک در این آثار محدود می باشد اما تکرار و تعدد ساخت آن نشان از استقبال جامعه مصرف کننده آن زمان می باشد. تاثیر فلزکاری دوره های قبل را بر آثار بجا مانده این دوره و بویژه گوشواره ها به وضوح می توان مشاهده کرد. گوشواره های مورد بررسی در این مطالعه بیشتر به روش ملیله و گوارسه گذاری تولید شده اند و پس از این دو تکنیک برجسته کاری و کاسکاری از تکنیک های متدوال ساخت این آثار است، با توجه به استفاده مکرر از این تکنیک ها چنین می توان نتیجه گرفت که توخالی سازی گوشواره ها در دوره سلجوقی مورد توجه بوده است. فرم این گوشواره ها نیز بیشتر بصورت هلالی می باشد و در تعدادی از آنها فرم های حیوانی و شرابه ای نیز مورد استفاده بوده است. آنچه که در این گوشواره ها بیشتر منقش است با توجه به تکنیک خاص ملیله و گوارسه گذاری محدود به واوها و پیچش های مفتول در آثار است و پس از این تزیینات بیشترین نقش مورد استفاده نقش حیوانات بویژه پرندگان می باشد. نجوم و هندسه از علوم مورد توجه در دوره سلجوقی هستند و تاثیر این علوم را بر تقسیمات و هندسه حاکم بر گوشواره ها می توان دید، توجه به اعداد بخصوص عدد سه و ریتم و تکرار آن بسیار شاخص است. از میان فرم های گوشواره های مورد بررسی بیش از نود درصد جنس آثار مورد مطالعه از طلا می باشد که نشان از تمول قشر مصرف کنندگان این آثار است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزارهای پژوهشی مطالعات کتابخانه و مشاهده انجام یافته است و در بخش عملی به روش تجربی سه نمونه گوشواره با الهام از فرم ، نقوش و تکنیک سلجوقی بازآفرینی گردیده است.

چکیده برای درک معنایی تصاویر کهن، نیاز به شناخت مولفه های نمادینی است که زمانی چون زبان کلامی، معنایی مشخص در فرهنگ های کهن داشتند و به نوعی بازنمایی باورهای اسطوره ای بودند. در این باره، نمادشناسی تطبیقی می کوشد با ارائ? روشی علمی در تفسیر تصاویر، معنای این مولفه ها را روشن نماید و بر اساس تحلیل و رده بندی آن ها، به ارزش های نمادین فرهنگی دست یابد. این تحقیق بر آن است که به درک معنایی نقش نمادین عقاب و مار در دست ساخته های سنگ کلریتی جیرفت (هزاره سوم ق.م) به پردازد. در این راستا، پیش از هر چیز نیاز به درک بافت فرهنگی این دوران و شیوه های بازنمود باورهای آن است. در این تحقیق پس از بررسی کلیاتی از جیرفت، به بررسی ساختار نقش مورد پژوهش، یعنی نماد عقاب و مار پرداخته می شود، عقاب و مار بر اساس خصوصیات ویژه ای که در ذهن انسان کهن، فراطبیعی می نمود، به شکل نمادین با خدایان و به طور شاخص با ایزدبانوان همراه شده یا جایگزین آن ها گشتند، به عبارتی پرستش ایزدبانوان در دور? زمانی نسبتاً طولانی که ریشه در دوران پارینه سنگی دارد، در بسیاری از تمدن های کهن به صورت یک باور مسلط و به شکل بازنمودهای گوناگون مشاهده می گردد، و یکی از بازنمودهای بسیار شاخص آن ها، تصویرگری ایزدبانوان به همراه اجزائی از بدن پرنده و یا به شکل شاخص پرنده/عقاب است که به وسیل? مار همراهی می گردد، در این امتداد، نشانه های این باور مسلط را در جیرفت نیز می توان یافت. واژه های کلیدی: نماد، اسطوره، جادو، ایزدبانو، پرنده ، مار.

چکیده هدف از انجام این پژوهش ، بررسی قابلیت اشتغالزایی هنر سراجی در استان البرز بوده است که با روش پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه و مصاحبه انجام پذیرفته است . تجزیه و تحلیل داده ها به روش توصیفی – استنباطی ،مورد بررسی قرار گرفته و برای سنجش سطح معنی داری سوالات از آزمون کای دو پیرسون استفاده شده است .نرم افزار آماری مورد استفاده در این پژوهش spss میباشد. در راستای تحقق اهداف ،پژوهشگر ضمن ارائه مطالبی پیرامون کارآفرینی ،جایگاه صنایع دستی در اشتغالزایی را مورد بررسی قرار داده و به سنجش میزان کارآفرینی در میان دانشجویان صنایع دستی در قالب پرسشنامه پرداخته و سپس نمودارهای حاصل را تجزیه و تحلیل نموده است.در ادامه تاریخچه چرم و هنرهای مرتبط با آن را، که سراجی نیز از جمله آنان می باشد را بررسی کرده و در انتها نیز گفته های چند تن از کارآفرینان فعال در زمینه سراجی استان البرز مورد بحث قرار گرفته و پرسشنامه ای نیز برای بررسی نحوه نگرش کارکنان کارگاه سراجی طرح گردید که نتایج حاصل از آنها در قالب نمودار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش گویای آن است که هنر سراجی از قابلیت اشتغالزایی در سطح استان البرز برخوردار است ، اما گسترش آن منوط به حمایت از تولید کنندگان ، تسهیل صادرات ،تقویت بازاریابی ، شناخت بازارهای هدف و سلایق مشتریان و بالا بردن سطح خلاقیت و نوآوری در تولید محصولات است. واژگان کلیدی : کارآفرینی ، سراجی ،استان البرز

بررسی تصویر نوازندگان وآلات موسیقی بر روی آثار سفالی و فلزی دوره سلجوقی و در بخش عملی صناعت یک ساز (عود) براساس دو رساله ی کنزالتحف و رساله الادوار بوده است.