چکیده اصلی ترین فعالیت توریسم بر پایه طبیعت می باشد که بنا به تعریف سفری است مسئولانه به مناطق طبیعی که حافظ محیط زیست بوده و باعث بهبود کیفیت زندگی مردم محلی می گردد. بنابراین بر مبنای این تعریف می توان گفت که درطبیعت گردی تأکید بر این می باشد که باید سعی نمود این انگیزه در گردشگر ایجاد شود که با مراقبت از طبیعت و همچنین احترام به فرهنگ های سنتی به حفظ محیط زیست کمک نماید. بخش دودانگه شهرستان ساری یکی از مناطقی است که منابع طبیعی متنوعی از جمله کوه ، جنگل و رودخانه را در خود جای داده است که در بسیاری از قسمت ها به صورت بکر ودست نخورده رها شده است این منطقه به لحاظ موقعیت جغرافیایی خاص ، داشتن آب و هوایی مطبوع و دلپذیر و بهره مندی از مناظر و چشم انداز طبیعی ظرفیت تبدیل شدن به یکی از قطب های بزرگ طبیعت گردی کشور را داراست وعلیرغم ظرفیت های فراوان گردشگری و نزدیکی به مرکز استان رشد چشمگیری در زمینه گردشگری نداشته است. این پژوهش در نظر دارد امکان سنجی گردشگری را در قالب متغیر " طبیعت گردی" در منطقه مورد مطالعه تبیین نماید. بنابراین جاذبه ها و امکانات و زیر ساختهای موجود گردشگری به عنوان اجزای اصلی تحقیق مورد بررسی و شناسایی قرار می گیرند سپس به تجزیه و تحلیل میزان منابع گردشگری ، تأسیسات و امکانات گردشگری منطقه مورد نظر و ارتباط آن با جذب گردشگر می پردازیم، تا بتوانیم برنامه ریزی مناسب هم برای جذب گردشگران ، هم برای سرمایه گذاری در بخش گردشگری منطقه و در مجموع توسعه گردشگری منطقه ایجاد نماییم. در این تحقیق ابتدا با استفاده از روش های اسنادی ، کتابخانه ای ، اینترنتی ، مراجعه به سازمانها و ادارات و مراکز مرتبط، داده ها و آمارهای مورد نیاز را گردآوری و سپس با سفر به منطقه مورد مطالعه و مطالعات میدانی و تکمیل پرسشنامه همراه با مصاحبه و مشاهده ، اطلاعات مورد نیاز پژوهش را تهیه و تکمیل نموده ایم.روش نمونه گیری به صورت منظم و سیستماتیک می باشد و داده های بدست آمده توسط هر پرسشنامه بطور جداگانه توسط نرم افزار spss مورد پردازش قرار گرفته است. به این ترتیب مباحث محتلف این پایان نامه در پنج فصل تدوین شده و به این زمینه ها پرداخته است.

چکیده پایان نامه ( شامل خلاصه، اهداف، روش های اجرا و نتایج به دست آمده): منطقه 11 تهران، به عنوان یکی از مناطق بیست و دو گانه شهر تهران با وسعتی حدود 1200 هکتار و جمعیتی حدود 275595 نفر از مناطق مهم و مرکزی کلان شهر تهران به شمار می آید. این منطقه به لحاظ سابقه تاریخی دارای عناصر، بناهای مسکونی و فضاهای با ارزش های معماری و تاریخی خاص است و از ویژگی های خاص آن وجود مراکز بسیار مهم سیاسی حکومتی است. این منطقه در مقایسه با سایر مناطق شهرداری تهران همواره با کمبود فضاهای سبز و پارک روبرو بوده است. که در گذر زمان علیرغم پیشنهاد افزایش سرانه این کاربری مهم در طرح های تعریف شده برای این منطقه، این کمبودها کاهش نیافته است. بنابراین این منطقه به دلیل شرایط خاص اقتصادی ، اجتماعی ، زیست محیطی و.... نیازمند برنامه ریزی جداگانه ای است تا بتواند با در نظر گرفتن و تامین فضای سبز و پارک وضعیت زندگی ساکنین این منطقه از تهران را بهبود بخشد. پژوهش حاضر بر آن است که به بررسی نحوه توزیع و پراکنش فضاهای سبز منطقه 11 تهران پرداخته و تا حد امکان سعی بر آن دارد که پراکنش نامناسب این فضاها را درسطح منطقه آشکار نماید. برای بررسی نحوه پراکنش و توزیع در محدوده مورد مطالعه ازروش شعاع عملکردی استفاده شده است.