گرانولاسیون یکی از روشهای افزایش اندازه ذرات است.یکی از روشهای شکل دهی پایه کاتالیستها در صنعت روش گرانولاسیون می باشد. پایه های کاتالیستی علاوه بر دارا بودن خواص گزینش پذیری و تخلخل مناسب نیازمند مقاومت مکانیکی بالا نیز میباشند.هدف از انجام این پروژه شکل دهی پایه ها به روش گرانولاسیون و بررسی مقاومت مکانیکی ان ها می باشد. دو تست مقومت سایشی و مقاومت تراکم توده ای برای بررسی مقاومت انجام گرفت.

گرانولاسیون، یک فرآیند بزرگ کردن اندازه است که به طور گستردهای در صنایع شیمیایی مورد استفاده قرار میگیرد. به کمک این عملیات، جریان پذیری، آزادسازی، دانسیته تودهای و ساختار پودر بهبود می یابد. در میان روشهای مختلف گرانولاسیون، گرانولاسیون مرطوب در گرانولاتور اختلاطی با تنش برشی بالا، بدلیل زمان کوتاه فرآیند و تولید گرانولهای متراکم مورد توجه است. سه مکانیسم 1- تر شدن و هسته زایی 2- تحکیم و رشد 3- فرسایش و شکستن در گرانولاسیون مرطوب وجود دارد و عوامل زیادی بر این سه مکانیسم اثر گذارند که این عوامل به دو دسته خواص و شرایط عملیاتی تقسیم بندی شدهاند. اثرات این عوامل در پارهای اوقات، با هم تداخل میکنند و باعث پیچیدگی پیش بینی خواص گرانول نهایی میشوند. با وجود تحقیقات زیاد هنوز مدل جامعی در این زمینه ارائه نشده است. در این مطالعه، به بررسی عواملی نظیر سرعت پروانه همزن، میزان مایع پیونددهنده نسبت به پودرجامد، اندازه پودر نیترات آمونیوم، درصدجرمی پودرنیترات آمونیوم، زمان اختلاط فرآیند، زمان اختلاط پس از تزریق بر خواصی از قبیل توزیع اندازه گرانول، شکل گرانول و مقاومت گرانولها پرداخته شده است. پارهای از نتایج بدست آمده به شرح زیر میباشد: افزایش سرعت پروانه همزن، نسبت مایع به جامد و کاهش اندازه پودر اولیه باعث افزایش سهم گرانولهای درشت میشود. افزایش سرعت پروانه همزن، و مدت زمان اختلاط موجب صافتر شدن سطح گرانول ها و تا حدودی افزایش کرویت میشود. افزایش درصد جرمی نیترات آمونیوم باعث کاهش استحکام می شود. افزایش نسبت مایع به جامد مهمترین عامل افزایش استحکام گرانول ها می باشد.

استفاده از انرژی خورشیدی به عنوان یکی از منابع تجدیدپذیر انرژی در سال های اخیر بطور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است. در یکی از پرکاربردترین روش ها، این انرژی ابتدا به انرژی حرارتی تبدیل و سپس مورد استفاده قرار می گیرد. سطوح جذب کننده تابش خورشیدی از جمله مهم ترین بخش ها در سامانه هایی هستند که به این روش عمل می کنند. دریافت کننده های حجمی خورشیدی سطوحی نوظهور هستند که قادر به جذب بیشتر انرژی خورشیدی و تلفات کمتر انرژی جذب شده می باشند. وجود ساختاری متخلخل در این نوع مواد سبب شده است تا تابش خورشیدی به جای سطح در عمق آنها نفوذ کرده و جذب شود. برخی از مطالعات نشان دهنده پتانسیل استفاده از آلومینای آندیک متخلخل به عنوان اینچنین موادی است. به نظر می رسد خصوصیات ساختاری این مواد بر ضریب جذب آنها تاثیر گذار باشد .در تحقیق حاضر برخی از خصوصیات هندسی آلومینای آندیک متخلخل از قبیل ضخامت لایه، قطر حفرات، درصد سطح حفرات و اعوجاج آنها بر طیف جذب در محدوده تابش خورشیدی مورد بررسی قرار گرفته است. هر کدام از پارامترهای بیان شده بصورت جداگانه با تنظیم شرایط آندش تغییر کرده و طیف جذب لایه آلومینای حاصل بوسیله آنالیز اسپکتروفوتومتری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ضریب جذب با افزایش ضخامت، افزایش یافته است. همچنین افزایش قطر حفرات سبب انتقال طیف جذب به سمت راست گشته است. مطالعات حاکی از آن است که درصد بهینه ای از سطح حفرات وجود دارد که در آن ضریب جذب بیشینه می باشد. سرانجام اعوجاج حفرات سبب جذب بیشتر پرتوهای ورودی به آنها گشته است.

چکیده ندارد.