بررسی بازتاب محتوایی و ساختاری روایات اسطوره ای در داستان مدرن و پست مدرن فارسی و نشان-دادن همانندی های این دو در "زمان"، "مکان"، "علیت"، "زبان"، الگوی ساختاری روایی و همچنین اشارات، عناصر و تلمیحات اسطوره ای در داستان کوتاه شهریار مندنی پور و ابوتراب خسروی از موضوعات مورد بررسی در این رساله است. اسطوره ها در نشان دادن بی انسجامی دنیای آشفته ی امروز که "قطعیت معنا" در آن افسانه ای بیش نیست و سرشار از تناقض ها، بی انسجامی ها، بی قاعدگی ها و.... است، کارکرد بسیار مطلوبی دارند. در میان نویسندگان ایرانی نیز صادق هدایت، بهرام صادقی، سیمین دانشور، عباس معروفی، هوشنگ گلشیری، شهریار مندنی پور، محمد محمدعلی، ابوتراب خسروی و.... از جمله کسانی هستند که می توان تأثیر اسطوره را در آثارشان دید. نگارنده در این پایان نامه، در پی درک و تحلیل این مسأله، البته با تکیه بر رمان های ابوتراب خسروی و داستان های کوتاه شهریار مندنی پور است. پرسش محوری مطرح شده در این رساله این است که: این نویسندگان، چگونه، به چه میزان و از چه اسطوره هایی استفاده کرده اند؟