تمرین، فعالیت تعدادی از غدد و تولید هورمون هایشان را تحت تاثیر قرار می دهد. یکی از غددی که تحت تاثیر تمرین قرار میگیرد تیروئید است. مطالعات قبلی نتایج متناقض داشتند احتمالاً بعلت پروتکل های متفاوت شدت تمرین مورد استفاده باشد، اما می تواند همچنین تفاوت ها بعلت زمان بعد از تمرین وقتی که حیوانات یا انسان ها مورد ارزیابی قرار گرفته باشند بازتاب شود. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر افزایش فعالیت متابولیکی از طریق شدت تمرین( سبک، سنگین، متوسط) بر غلظت هورمون های تیروییدی است. برای این منظور 30 مرد ورزشکار بطور داوطلبانه با میانگین سنی52/4±67/22 سال را به طور تصافی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. هر یک از آزمودنی های گروه آزمایشی با شدت های 45، 70 و 90 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه(روش کارونن)، بر روی تریدمیل به مدت 20 دقیقه دویدند. از هر آزمودنی(کنترل و آزمایش) 5 سی سی خون از ورید بازویی در نوبت های قبل، بلافاصله، 1 ساعت بعد و 24 ساعت بعد از آزمون برای تعیین غلظت هورمون های تری یدو تیرونین آزاد(ft3)، تیروکسین آزاد(ft4 )، تری یدو تیرونین(t3)، تیروکسین(t4) و تیروتروپین(tsh)گرفته شد. برای بررسی تفاوت میانگینهای متغییرها در گروه ها، از آزمونهای مکرر در سطح 05/0 استفاده شده است. با توجه به نتایج، معلوم شد که تمرین با شدت متوسط به شدت بر سطوح گردشی هورمون های تیرویید تأثیر می گذارد و بالاترین غلظت هورمون های تیرویید در تمرین با شدت متوسط مشاهده شده است.

چکیده: هدف از اجرای این پژوهش؛ بررسی تاثیر هشت هفته فعالیت بدنی ویژه بر متغیرهای ترکیب بدنی و انعطاف پذیری عضلات دانش آموزان پسر10 و11 ساله بود. تعداد 36 نفر از دانش آموزان به روش هدفمند انتخاب، و به عنوان آزمودنی مورد مطالعه قرار گرفتند. پژوهش در دو مرحله، پیش آزمون و پس آزمون؛ با دو گروه کنترل و تجربی، ( هر گروه 15 نفر و 6 نفر ذخیره) انجام شد. انعطاف پذیری پایین تنه و بالا تنه و شاخص توده بدنی، نسبت اندازه دورکمر به باسن، درصد چربی، توده چربی و بدون چربی محاسبه شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها، با آزمون t مستقل و همبسته انجام شد. سطح معناداری (05/0 p?) انتخاب شد. در دو گروه تجربی و کنترل به ترتیب؛ شاخص توده بدنی (از 22 به66/22 کیلو گرم بر مترمربع) و (از 6/21 به 26/22 کیلوگرم بر مترمربع)، افزایش داشت که در هیچ کدام از گروه ها معنی دار نبود. نسبت اندازه دور کمر به لگن، (از81/0 به83/0) و (از83/0به85/0)، افزایش داشت که در هیچ کدام از گروه ها معنی دار نبود. درصد چربی (از 08/20 به 14/23 درصد) و (از 64/20 به 35/25 درصد)، توده چربی (از92/7 به 14/10 کیلوگرم) و (از 89/7 به 5/10 کیلوگرم )، با وجود میزان بیشتر در گروه کنترل، در هر دو گروه افزایش معنی داری داشتند. توده بدون چربی در گروه تجربی، (از 88/29 به51/30 کیلوگرم) افزایش پیدا کرد و در گروه کنترل، (از 34/29 به 75/28 کیلوگرم)، کاهش پیدا کرد که که در هر دو گروه معنی دار نبود. انعطاف پذیری بالا تنه در گروه تجربی و کنترل (از 46/30 به 8/38 سانتیمتر) و (از2/34 به 86/36 سانتیمتر) افزایش یافت که در هر دو گروه، معنی دار بود. انعطاف پذیری پایین تنه در گروه تجربی و کنترل (از33/36 به86/35 سانتیمتر) و (از35 به34 سانتیمتر) کاهش یافت که در هیچ کدام از گروه ها معنی دار نبود. نتیجه گیری: فعالیت بدنی ویژه، صرف نظر از تاثیرات مثبت معنی دار در انعطاف پذیری بالا تنه، در سایر متغیرها تاثیر مثبت معنی داری نداشت. به نظر می رسد تغییرات حاصله، بیشتر به تاثیر نمو بالای آزمودنی ها مربوط است تا تاثیر هشت هفته فعالیت بدنی ویژه. با این حال، لزوم انجام تحقیقاتی از این دست؛ و باز بینی برنامه های ورزشی و تربیت بدنی مدارس ابتدایی، الزامی به نظر می رسد.