شهر بسطام نگینی در ایالت کومش؛ که با دارا بودن سبقه غنی تاریخی و عرفانی به یکی از قطبهای گردشگری کشور تبدیل شده است. این شهر هرساله بخاطر وجود فضاهای فاخر معماری(مجموعه تاریخی بسطام، دیوار ارک و ...) و همچنین مزار بایزید بسطامی عارف بزرگ قرن 2و3 ه.ق، پذیرای خیل عظیمی از گردشگران داخلی و خارجی میباشد. اما هم اکنون علی رغم وجود تمام این قابلیتها، یک گسست و فاصله(گپ) زمانی و مکانی در بین این بافت تاریخی، (فاصله مابین دیوار ارک و مجموعه تاریخی بسطام) ایجاد شده است. حال در جهت بازیابی هویت فرهنگی و احیاء و تعالی بخشیدن به این شهر و بافت تاریخی بین مجموعه تاریخی بسطام و دیوار ارک بعنوان پالیمسستی از گذشته چه باید کرد؟ از آنجایی که تمام افرادی که بهر دلیل در دیرینه ی خویش کنکاش میکنند، بیش از هر چیز با معماری سروکار دارند؛ چرا که رد پای آثار معماری بر چهره تاریخ، بهترین زمینه پیگرد فرهنگی و هویت جویی دیرین است؛ لذا رو بسوی خلق مکانی جمعی با مدد گرفتن از پتانسیلهای موجود میکنیم. ...و اما "چگونه میتوان با خلق یک مکان جمعی در بافت تاریخی شهر، به احیاء آن کمک کرد؟" روش تحقیق در این پژوهش، روش استقرایی(حرکت از جزء به کل) بوده و ابزار و شیوه جمع آوری اطلاعات، از طریق مطالعات کتابخانه ای و میدانی میباشد. در نهایت با عنایت به تمام پتانسیلهای موجود تصمیم به خلق مکانی جمعی با عنوان مجموعه یادمانی بایزید بسطامی در کنار دیوار ارک و فضای تفریحی مقابل آن گرفته شد؛ تا مکانی باشد برای گردهمایی،آسودن و تفکر مردمان. همچنین با تعریف محوری پیاده از آن تا مجموعه تاریخی شهر و ایجاد حرکت در آن مسیر، روحی تازه در رگها و کالبد نسیان زده شهر جریان یابد و موجبات احیاء آنرا فراهم آورد.