چکیده این مطالعه تاثیرات فعالیت های خواندن با هدف نگارش و فعالیت های صرف نگارشی را بر نحوه نگارش زبان آموزان ایرانی بررسی میکند.به همین منظور پنجاه و دو نفر از دانشجویان سال دوم رشته زبان انگلیسی دانشگاه تبریز در یک گروه انتخاب شدند.به آنها دو فعالیت خواندن با هدف نگارش و دو فعالیت صرف نگارشی داده شد.سپس پرسش نامه ای حاوی بیست پرسش در مورد نظرات آنها نسبت به فعالیت خواندن با هدف نگارش داده شد.به نوشته های آنها نمره داده شد.به منظور تجزیه و تحلیل داده ها آزمون تی و تحلیل همبستگی بکار گرفته شدند.پرسش های پرسشنامه نیز تجزیه و تحلیل شدند.نتایج مطالعه نشان دادند که تفاوت بین فعالیت های خواندن با هدف نگارش و فعالیت های صرف نگارشی معنادار بود.فعالیت های خواندن با هدف نگارش نمرات بالاتری را به خود اختصاص دادند.به علاوه تحلیل همبستگی نشان داد که هر دو فعالیت صرف نگارشی و خواندن با هدف نگارش به طور معناداری با هم ارتباط دارند. نتایج نشان میدهند که بین دو فعالیت خواندن با هدف نگارش تفاوت معناداری نبود. هر دو فعالیت خواندن با هدف نگارش توصیفی و استدلالی تاثیر یکسانی بر نحوه نگارش زبان آموزان داشتند.همچنین تحلیل پرسشنامه نشان داد که اکثر زبان اموزان فعالیت های خواندن با هدف نگارش را ترجیح میدهند. بنابر یافته های این مطالعه کاربرد فعالیت های خواندن با هدف نگارش در ارزیابی نگارش زبان آموزان به نفع زبان آموزان بود.نتایج این مطالعه ممکن است در سیستم ارزیابی نگارش زبان آموزان ایرانی کاربرد داشته باشد