چکیده علامه محمدتقی جعفری و آیت الله مکارم شیرازی با نگاهی هوشمندانه به جایگاه دین اسلام و تشیع در جهان معاصر، به شرح نهج البلاغه پرداخته اند؛ تأکید بر ویژگی های اخلاقی و تربیتی در این دو شرح، به همراه ویژگی های عام آن دو، مدنظر پژوهش پیش رو است. بر این اساس می توان گفت شرح علامه بر نهج البلاغه دارای مباحث استطرادی و موضوعی متنوع است و صبغه فلسفی دارد. علاوه بر این مولف آراء و اندیشه های دانشمندان معاصر را در خدمت معارف نهج البلاغه درآورده و با نگرشی نقادانه از این آراء برای تقویت بنیان اندیشه دینی بکار برده است و مخاطبان این اثر، بیشتر فرهیختگان فرهنگی جامعه هستند تا مخاطبان عام. شرح آیه الله مکارم شیرازی مختصر و موجز است و اطلاعات اجمالی از طریق پرداختن به سیاق کلام و جغرافیای متن به خواننده عرضه می نماید و این اثر برای عموم مردم به نگارش درآمده است. همچنین دو شارح ضمن توجه به اخلاق فردی و اجتماعی در نهج البلاغه، از علوم انسانی و نوآوری و نواندیشی در شرح مباحث استفاده نموده اند؛ علامه با عنایت به مباحث حقوق بشر و نیز اصول روان شناسی و فلسفی به تبیین معارف اخلاقی پرداخته و آیه الله مکارم شیرازی با تکیه بر اخلاق روایی و توجه به بعد تاریخی و جامعه شناسی به بازگشایی مطالب می پردازد. کلمات کلیدی: شرح متن دینی، جغرافیای معرفت، سیاق متن، رویکرد اخلاقی.