در بحث از نیروههای که در پیروزی انقلاب اسلامی و فروپاشی رژیم شاهنشاهی نقش داشتند معمولاً آنها را به سه دسته تقسیم می کنند؛ نیروهای مذهبی، نیروهای ملّی و نیروهای مارکسیستی. در میان گروههای ملّی گرا، جبهه ملّی چهارم که در سال 1356 و بدنبال به وجود آمدن فضای باز سیاسی و مهیا شدن شرایط برای ابراز وجود اپوزیسیون تشکیل شده بود، نقش چشمگیری ایفا کرد. این سازمان که همانند دیگر جبهه های اول دوم و سوم حرکت خود را ادامه دهنده راه دکتر مصدق اعلام کرده بود، متشکل از احزابی بود که سابقاً در چهارچوب قانون اساسی برای آزادی و استقلال ایران مبارزه می کردند. احزابی که در قالب جبهه ملّی چهارم در آبان ماه 1356 مجدداً به مبارزه روی آوردند حزب ایران، حزب ملّت ایران، جامعه سوسیالیست ها و جامعه اصناف و بازار بودند. وظیفه و مسولیت جبهه ملّی چهارم مطمئناً به خاطر وضعیت انقلابی آن روزها و وجود گسترش اعتراض ها و قیام ها علیه ر‍ژیم پهلوی به مراتب سنگین تر از گذشته بود. این سازمان که از زمان شکل گیری اش بر اساس مشی و مرام مبارزاتی خود می بایست حکومت را به رعایت قانون اساسی و برقراری آزادی و دموکراسی وادار کنند، در میانه راه خود تغییر مواضع داده و در ملاقاتی که رهبر آنها دکتر کریم سنجابی با آیت الله روح الله خمینی در آبان ماه 1357 در پاریس داشت، اعلام کرد که سازمان جبهه ملّی دیگر نظام سلطنتی را مشروع نمی داند و تنها هدفش همانند سایر اقشار مردم و گروهها به رهبری آیت الله خمینی، نابودی