کلاژن یکی از پروتئین های طبیعی می باشد که 30% از کل پروتئین های بدن را تشکیل می دهد. به منظور تهیه مواد زیست سازگار، با خواص مکانیکی ویژه، ترکیبی از کلاژن به عنوان یک ماده زیست سازگار با پلی وینیل الکل که یک پلیمر سنتزی است تهیه گردیده است. همچنین ترکیب این دو پلیمر با نانو ذرات کلی، توجه بسیاری را به خود معطوف کرده است. از این رو، ما نانوترکیبات زیستی از کلاژن، پلی وینیل الکل و سدیم مونت موریلونیت اصلاح شده به وسیله مواد آلی تهیه نمودیم و آنها را با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز وزن سنجی حرارتی مورد ارزیابی قرار دادیم. نانو ذرات سدیم مونت موریلونیت، به وسیله واکنش تبادل کاتیونی، به وسیله نمک های آمونیوم و فسفونیوم اصلاح شدند. این اصلاح، منجر به افزایش فاصله های بین لایه ای در نانوذرات سدیم مونت موریلونیت شده و فضای پایه را برای نفوذ پلیمرهادر تهیه نانو ترکیبات زیستی افزایش می دهند. به منظور اصلاح سدیم مونت موریلونیت، نمک های بنزیل تری فنیل فسفونیوم تری برماید و 1- بنزیل- 1و4- دای آزونیا بای سیکلو ]2،2،2[ اکتان کلراید (ii) سنتز شده وبه وسیله این موادنانوذرات کلی اصلاح گردید و نتایج کار به وسیله تکنیک xrd ارزیابی شدند. مشارکت نانوذرات سدیم مونت موریلونیت اصلاح شده در داخل ماتریس پلیمری زیستی کلاژن و پلی وینیل الکل، منجر به بهبود پایداری حرارتی و خواص مکانیکی بیونانوکامپوزیت های حاصل شد. در خاتمه غشاء های متخلخل نانو ترکیبی پلیمری از کلاژن، پلی وینیل الکل و نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت تهیه گردید. بر اساس طراحی d-optimal برای مخلوط سه جزئی فوق، با استفاده از مقادیر مختلف این اجزاء، کامپوزیت های مختلفی به وجود آمدند. خواص فیزیکی مواد توسط طیف سنجی مادون قرمز، میکروسکوپ الکترونی روبشی و آنالیز وزن سنجی حرارتی در کنار اندازه گیری دانسیته انجام گرفت . روش طراحی آزمایش، برای دست یافتن به رفتار حرارتی و مشخصات ساختاری در غشاء های متخلخل به کار گرفته شد. این روش امکان شناسایی دامنه ای از اجزاء مخلوط را فراهم می کند که برای تولید ترکیبات با خواص حرارتی و ساختاری مناسب باشند.