چون که سمیت بر اساس اثراتی است که تولیدات سمی در مکان هدف در یک موجودات زنده پایگذاری می نمایند، لذا تعیین ارتباط بین غلظت ماده (سمی) در مکان هدف و اثرات سمی بعدی آن می تواند ابزاری برای پیش بینی سمیت فراهم آورد. زمینه های علمی فراوانی وجود دارد که از ماهی بعنوان یک مدل تحقیقاتی در زمینه تنفس و شریان های قلب، کشت سلول، بوم-سم شناسی، پیری، فارماکولوژی و مطالعات ژنتیکی استفاده شده است. رفتار یک سم بدون دانستن این حقیقت که خواص شیمیایی و فیزیکی ماده می تواند تغییر کند، قابل درک نمی باشد. از ماهیان مهم قنات های منطقه شرق ایران، سیاه ماهی (capoeta fusca) بوده، که از خانواده کپور ماهیان cyprinidae و جنس capoeta می باشد. هدف این مطالعه بررسی تجمع زیستی و دفع کبالت و نیکل توسط بافت های کبد، آبشش، ماهیچه و پوست سیاه ماهی است. به همین منظور از تیر تا شهریور 1389، سیاه ماهی با وزن (3/2±) 5/19 گرم و (9/0±) 6/13 از قنات های بخش مرکزی بیرجند جمع آوری گردید. طول دوره آزمایش به مدت یک ماه (از تیر تا مرداد) و به صورت دو مرحله تجمع (15 روز) و دفع (15 روز) بود. استخراج فلزات از بافت های کبد، آبشش، ماهیچه و پوست به روش هضم تر با کمک دستگاه جذب اتمی شعله مدل shimadzu aa/680 صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد که بافت کبد و پوست به ترتیب بیشترین و کمترین میزان تجمع زیستی را در دو غلظت کبالت داشتند. از طرفی بیشترین و کمترین تجمع زیستی در دو غلظت نیکل به ترتیب مربوط به بافت های آبشش و پوست بود. حداکثر و حداقل میزان دفع در غلظت های کبالت به ترتیب مربوط به بافت های کبد و پوست بود. از طرفی بافت های آبشش و پوست، به ترتیب حداکثر و حداقل میزان دفع را در دو غلظت نیکل داشتند. همچنین نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین غلظت کبالت و نیکل در هر دو دوره تجمع زیستی و دفع در بیشتر بافت های مورد مطالعه در سطح 1 درصد (01/0> p) وجود دارد. از اینرو می توان چنین نتیجه گرفت که بافت کبد اندام هدف برای فلز کبالت بوده، در صورتی که برای فلز نیکل، بافت آبشش اندام هدف می باشد.