نثر فنّی از انواع نثر آراسته و تزیینی در زبان فارسی است که اغلب نویسندگان این نثر بی آن که از رابط? معنوی کلام بکاهند، جلوه های شاعران? خاصی را در آن ایجاد کرده اند. وجود این جلوه های شاعرانه موجب ایجاد سبک های نوشتاری خاصی گردیده، اسباب شهرت و ماندگاری بیشتر آن ها را فراهم ساخته است. در این پژوهش به بررسی جلوه های شاعرانه و عناصر بیانی نثرهای فنی تاریخی از قرن شش هجری تا پایان قرن هشت پرداخته می شود و شش اثر تاریخی برجسته یعنی راح?الصّدور، نفث?المصدور، تاریخ جهانگشا، جامع التّواریخ، تاریخ وصّاف و ظفرنامه از جهت تخیّل، موسیقی، زبان، عاطفه و ابهام مورد بررسی قرار می گیرند. شیو? کار در این تحقیق مبتنی برروش توصیفی، تحلیلی و سبک شناختی است که برای این کار نمونه های آماری لازم نیز برای هر مبحث فراهم شده است. این رساله در هشت فصل تنظیم گردیده، نتیج? آن بیانگر این مطلب است که نثر ساد? متون تاریخی از قرن ششم تا پایان قرن هشتم هجری متحول شده و در بعضی از این آثار به مراتب بالای شعری و آراستگی رسیده است به گونه ای که برای تعدادی از نویسندگان این کتاب ها می توان قائل به نوعی سبک شخصی شد. سبک هایی که بعضاً بعدها به صورت سبکی اجتماعی درآمده و در دیگر آثار تاریخی نیز تعمیم یافته اند.