هدف از انجام این پژوهش شناسایی و مقایسه عوامل درون سازمانی موثر بر عملکرد تحصیلی دانش جویان ممتاز و مشروط دانشگاه هرمزگان بوده است. بدین منظور از بین دانش جویان ممتاز و مشروط دانشگاه هرمزگان که در نیم سال دوم تحصیلی 1389-1388 مشغول به تحصیل بوده اند، نمونه ای به حجم 217 نفر شامل: 100 نفر دانش جوی ممتاز و 117 نفر دانش جوی مشروط، به صورت تصادفی انتخاب گردیده است. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت اند از: پرسش نامه محقق ساخته عوامل درون سازمانی موثر بر عملکرد تحصیلی؛ پرسش نامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسش نامه خود تنظیمی پیتریچ و دی گروت. هم چنین، جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی چون فراوانی، میانگین و انحراف معیار؛ از تحلیل عاملی، تحلیل واریانس دوراهه، تحلیل رگرسیون چند متغیری و تحلیل کوواریانس استفاده شده است. با استفاده از تحلیل عامل، نُه عامل به عنوان عوامل درون سازمانی موثر بر عملکرد تحصیلی، شناسایی شدند. این عوامل که 463/60 % از واریانس عوامل درون سازمانی موثر بر عملکرد تحصیلی را پیش بینی می کنند، عبارتند از: 1- کیفیت تدریس اساتید؛ 2- روش های ارزشیابی 3- امکانات رفاهی- آموزشی؛ 4- کیفیت سوالات امتحانی؛ 5- رعایت نظم و توان مدیریتی اساتید؛ 6- رفتار و منش اساتید؛ 7- امکانات و تجهیزات کمک آموزشی؛ 8- فضای آموزشی؛ 9- برنامه ها و فعالیت های آموزشی. نتایج تحلیل رگرسیون چند گانه عوامل نه گانه فوق با عملکرد تحصیلی در دانش جویان ممتاز و مشروط نشان داد که تنها شش عامل (دو، سه، پنج، شش، هفت و هشت) قادر هستند عملکرد تحصیلی را در دانش جویان ممتاز و مشروط پیش بینی کنند و سه عامل دیگر (یک، چهار و نه) قادر به پیش بینی معنی دار عملکرد تحصیلی دانش جویان نمی باشند. این عوامل روی هم 1/11% از تغییرات عملکرد تحصیلی را به حساب می آورند. دیگر یافته های این پژوهش عبارتند از: تفاوت بین میانگین عوامل درون سازمانی موثر بر عملکرد تحصیلی در دانش جویان ممتاز و مشروط دختر و پسر معنی دار نمی باشد. علاوه بر این، با کنترل متغیر عزت نفس، تفاوت بین میانگین عملکرد تحصیلی با عوامل درون سازمانی در دانش جویان ممتاز و مشروط معنی دار نمی باشد. هم چنین، با کنترل متغیر خودتنظیمی، تفاوت بین میانگین عملکرد تحصیلی با عوامل درون سازمانی در دانش جویان ممتاز و مشروط معنی دار نمی باشد و نیز، با کنترل متغیر عزت نفس، تفاوت بین میانگین عملکرد تحصیلی با عوامل درون سازمانی در دانش جویان دختر و پسر معنی دار نمی باشد. در نهایت، با کنترل متغیر خودتنظیمی، تفاوت بین میانگین عملکرد تحصیلی با عوامل درون سازمانی در دانش جویان دختر و پسر معنی دار نمی باشد. اما تفاوت بین میانگین عملکرد تحصیلی با خودتنظیمی و عزت نفس در دانش جویان با (2/325 =f) و (0/017?p ) معنی دار می باشد.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر روش تدریس مشارکتی درس عربی بر مهارت اجتماعی و خودپنداره و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مدارس متوسطه اول قشم انجام گرفته است. این پژوهش، شبه آزمایشی دوگروهی پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر قشم و نمونه تحقیق شامل 20 دختر برای گروه آزمایش و همین تعداد برای گروه کنترل بود. در گروه آزمایش روش مشارکتی به مدت 10جلسه به کار گرفته شد اما گروه کنترل به روش سنتی آموزش دید. برای جمع آوری اطلاعات از دوآزمون پیشرفت تحصیلی هم سطح محقق ساخته، پرسش نامه مهارت اجتماعی ایندر بیتزن – فوستر و مقیاس خودپنداره کودکان استاندارد استفاده شد. داده ها با کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش به روش مشارکتی باعث افزایش پیشرفت تحصیلی گروه آزمایش شده است که در سطح خطای 1 درصد معنادر بود. هم چنین در سطح خطای 1 درصد مهارت اجتماعی وخودپنداره افزایش معناداری برای گروه آزمایش داشت. بدین ترتیب آموزش مشارکتی باعث افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و بهبود مهارت اجتماعی و خودپنداره در درس عربی شد.