یکی از مهمترین فاکتورها در انتخاب روش حفاری مناسب، پایداری سینه کار تونل است. این مسئله بخصوص برای حفاری مکانیزه با ماشین حفاری tbm صادق است، چنانکه برای نمونه سپر فشار تعادلی زمین (epbs) و سپر دوغابی (ss) برای حفاری در شرایط ژئوتکنیکی نامناسب و هیدرولوژی در دهه-های اخیر توسعه داده شده اند. فشار نگهداری سینه کار تونل با تغییر سرعت گردش نقاله مارپیچی به عنوان تابعی از نرخ پیشروی ماشین کنترل می شود. این فشار باید از فرونشست (شکست فعال) و بالازدگی (شکست غیر فعال) خاک روی تونل جلوگیری کند. روش های تحلیلی (روش تعادل حدی و آنالیز حدی)، تجربی و عددی (روش المان محدود) اغلب برای تحلیل پایداری سینه کار تونل استفاده می شود. در این تحقیق پایداری سینه کار تونل در قطعه شمالی- جنوبی خط هفت متروی تهران به وسیله روش های تحلیلی- تجربی و عددی بررسی شده است. سپس مقادیر فشار به دست آمده از روش های تحلیلی- تجربی و عددی با یکدیگر مقایسه شده و در نهایت روش مناسب برای برآورد فشار خاک در خط هفت متروی تهران بر طبق شرایط ژئوتکنیکی و زمین شناسی ناحیه پیشنهاد شده است. کلمات کلیدی: ماشین حفر تونل، ماشین فشار تعادلی زمین، سپر دوغابی، نقاله مارپیچی، فرونشست، گسیختگی فعال، بالازدگی، گسیختگی غیر فعال، روش های تحلیلی- تجربی، روش تعادل حدی، روش آنالیز حدی، روش های عددی، روش المان محدود، خط هفت متروی تهران