هدف این پژوهش بررسی، تبیین و نقد آرای تربیتی پائولو فریره برزیلی می باشد. پائولو فریره یکی از اندیشمندان مکتب به شهرت رسید. از مهم ترین اندیشه های تربیتی «آموزش ستمدیدگا ن» فرانکفورت به شمار می رود که با انتشار کتاب اشاره کرد. فریره تلاش کرد تا مفهوم سنتی آموزش را که «تربیت سیاسی» و «تربیت رهایی بخش» فریره می توان به قلمداد می کرد تغییر دهد. از این « طرح مسئله » می نامید در پرتو آموزشی که او آموزش مبتنی بر «آموزش بانکی» آن را رو فریره از تربیت رهایی بخش سخن می گوید که در آن فرد باید بکوشد رابطه عمودی بین خود و سیستم آموزشی را به یک رابطه افقی تبدیل کند؛ رابطه ای که در آن فرد خود را از سلطه دیگرانی که بر اندیشه و جامعه ی او حکومت می کنند برهاند. بر همین اساس، چهره رویکرد تربیتی فریره کاملا سیاسی است. او با طرح اینکه آموزش و پرورش بی طرف وجود ندارد بر تربیت سیاسی فراگیران تاکید می کند. او بر مبنای رویکرد رهایی بخش خود به نظام آموزشی، روش های گوناگونی را ارائه می دهد که از مهمترین آن ها گفت و شنود، طرح مسئله، ایجاد حلقه های فرهنگی و پژوهش موضوعی می باشد. در نهایت ، فریره با طرح اندیشه های انتقادی خود در زمینه تعلیم و تربیت، توانست در اهداف، روشها، برنامه ریزی و اصول آموزش و پرورش تغییراتی بنیادین به وجود بیاورد. روش این پژوهش از یک سو مطالعه ی موردی بوده است زیرا محقق عمدتا به دنبال تبیین و بررسی اندیشه های تربیتی پائولو فریره و نقد آن ها بوده و از سوی دیگر، روش تحلیلی استنباطی مورد استفاده قرار گرفته است زیرا محقق با مراجعه به آثار فریره و کتاب ها و مقاله های نوشته شده توسط دیگران در مورد اندیشه ها ی فریره، به تحلیل، بررسی و نقد دیدگاهها ی او پرداخته است. نتایج به دست آمده نشان داد که فریره با ایجاد تغییر در ساختار و محتوا ی نظام آموزشی، و همچنین توجه به آموزش بزرگسالان و ایجاد رویکرد انتقاد ی به یادگیری و آموزش، زمینه ها ی ایجاد یک سیستم آموزشی پویا و فعال را در سرتاسر جهان فراهم آورده است. تلاش ها ی فریره در کشورهای مختلف با استقبال روبرو شد و مقدمات تحول در نظام آموزشی کشوره ای در حال توسعه جهان سوم را فراهم آورد.