در حدود 85 درصد حجم مخلوط های آسفالتی را مصالح سنگی تشکیل می دهد. از این رو خواص مصالح سنگی نقش مهمی را در عملکرد مخلوط های آسفالتی ایفا می کند. از جمله مهمترین خواص مصالح سنگی، شکل، بافت و زاویه داری مصالح سنگی است. در حال حاضر، در روش روسازی ممتاز، تنها روش پذیرفته شده جهت تعیین شکل، بافت، و زاویه داری مصالح سنگی ریزدانه، آزمایش astm c1252 می باشد. لیکن، نتایج بسیاری از مطالعات نشان داده است در مواقعی که مصالح ریزدانه دارای دانه های سوزنی و پولکی است این آزمایش قادر به ارزیابی صحیح شکل، بافت، و زاویه داری مصالح سنگی ریزدانه نمی باشد. این در حالی است که یکی از پارامتر های تأثیر گذار بر مقاومت مخلوط های آسفالتی با دانه بندی متراکم در برابر شیارشدگی، شکل، بافت، و زاویه داری مصالح سنگی ریزدانه است. از اینرو، در این تحقیق، در ابتدا ضمن معرفی شکل، بافت، و زاویه داری مصالح سنگی و روش های ارزیابی آن، روشی جهت تشخیص میزان دانه های سوزنی و پولکی در مصالح ریزدانه بر پایه اختلاف فضای خالی مخلوط کوبیده نشده و متراکم مصالح ریزدانه پیشنهاد شده است. در ادامه به منظور انتخاب نحوه ارزیابی روش پیشنهادی به بررسی رابطه بین شکل مصالح سنگی و مقاومت مخلوط های آسفالتی در برابر شیارشدگی پرداخته شد. اهمیت و تأثیر نوع دانه بندی در نتایج مطالعات انجام شده در زمینه شکل مصالح سنگی موجب شد تا به طور مجزا و مستقل به بررسی آن پرداخته شود. نتایج ارزیابی روش پیشنهادی در دستگاه مسیر چرخ وسکس نشان داد این روش قادر به تشخیص میزان دانه های سوزنی و پولکی در مصالح ریزدانه بوده و در رابطه با عملکرد مخلوط های آسفالتی نیز می باشد.

پی پایین¬ترین قسمت یک سازه است که وزن آن را به لایه¬های زیرین خاک یا بستر سنگی منتقل می کند. در موارد بسیاری دیده شده است که ظرفیت فونداسیون¬های ساخته شده، به دلایل گوناگون، مانند تغییرات در آیین¬نامه¬های طراحی، عدم اجرای فونداسیون مطابق نقشه¬ها و اشکالات محاسبه و طراحی، جوابگوی بارهای موجود در ساختمان¬ها نمی¬باشد. در این حالت می توان اقدام به تخریب سازه موجود و احداث یک فونداسیون جدید نمود و یا با صرف هزینه کمتر در جهت مقاوم سازی پی، با روش های متداول و علمی گام برداشت. متداول¬ترین روش مورد استفاده در سطح کشور برای مقاوم¬سازی قطعات بتنی با افزایش ابعاد آن¬ها، کاشت میل¬گرد می باشد. با بررسی دقیق و موشکافانه بر روی مقالات موجود در سطح دنیا، مشاهده گردید که در رابطه با مقاوم¬سازی فونداسیون¬ها با افزایش ابعاد، مطالعات آزمایشگاهی به منظور بررسی اثرات مقاوم¬سازی بر روی ظرفیت و نشست فونداسیون، اندک شمار بوده و بیشتر تحقیقات صورت گرفته، به بررسی این اثرات، بر روی سایر قطعات بتنی، مانند تیرها و ستون¬ها پرداخته است. هرچند در رابطه با بررسی رفتار مهاری¬ها در بتن، تحت بارهای کششی، برشی و کششی – برشی، پژوهش¬های جامعی صورت گرفته که در این یادداشت مورد استفاده قرار گرفته¬ است. در پژوهش پایان¬نامه، آزمون¬هایی برای تعیین مقادیر تنش وارده و نشست، برای سه نوع مختلف از فونداسیون¬های منفرد صورت می گیرد. در ابتدا آزمون¬هایی برای تعیین این مقادیر، برای تعدادی فونداسیون منفرد به ابعاد 30 سانتی¬متر در 30 سانتی¬متر صورت گرفته، در مرحله بعد این مقادیر برای تعدادی فونداسیون به ابعاد 40 سانتی¬متر در 40 سانتی¬متر تعیین شده و در نهایت، برای تعدادی فونداسیون 30 در 30 که با کاشت مهاری با آرایش مختلف آن¬ها، ابعادشان افزایش یافته است، بدست آمده و نتایج آزمون¬ها با هم مقایسه می¬گردد.