این مطالعه با هدف بررسی تأثیر دو فاکتور پودر برگ مورد (در سه سطح 0، 1 و 2 درصد) و اسید سیتریک (در سطح 0 و 1 درصد) در جیره بر عملکرد مرغ های گوشتی تحت تنش گرمایی اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، هر یک در پنج تکرار شامل 16 جوجه (مخلوط نر و ماده) سویه راس 308 بود. در طول 42 روز آزمایش میانگین حداقل و حداکثر دمای محیط به ترتیب 29 و 33 درجه سانتی گراد بود، لذا جز برای دو هفته ی اول، جوجه ها در اغلب ساعات شبانه روز تحت تنش گرمایی بودند. افزودن یک درصد پودر برگ مورد در جیره، تأثیر معنی داری بر صفات رشد و تغذیه ای مرغ ها نداشت. با افزایش سطح پودر برگ مورد به دو درصد از جیره وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک مرغ ها در تمام سنین به طور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). یک درصد پودر برگ مورد در جیره مرغ گوشتی، وزن لاشه را نسبت به گروهی که دو درصد پودر برگ مورد دریافت کردند به طور معنی داری افزایش داد (05/0p<). هم-چنین وزن مطلق و نسبی چربی حفره شکمی گروه مصرف کننده دو درصد پودر برگ مورد نسبت به گروه شاهد به طور معنی دار کاهش یافت (05/0p<). اثر مثبت وجود پودر برگ مورد در جیره سبب افزایش معنی دار وزن نسبی بورس فابرسیوس و کاهش معنی دار وزن نسبی کبد و میزان فراوانی جراحات وسیع (نمره 3، 4 و 5) کف پا، شیوع و شدت سوختگی سطح مفصل هوک و زخم های سطح پوست سینه مرغ ها شد (05/0p<). وجود یک درصد اسید سیتریک در جیره بر وزن بدن، افزایش وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و تلفات مرغ ها، طی دوره ی پرورش در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نداشت. وزن مطلق ران مرغ های مصرف کننده جیره حاوی اسید سیتریک به طور معنی داری افزایش یافت (05/0p<). وجود یک درصد اسید سیتریک در جیره سبب کاهش غیر معنی دار وزن مطلق و وزن نسبی چربی حفره شکمی و کاهش معنی دار شیوع و شدت سوختگی مفصل هوک نسبت به گروه شاهد شد. اما تأثیری بر وزن مطلق و نسبی طحال، بورس فابرسیوس، کبد و شاخص بازده عملکرد اقتصادی مرغ ها نداشت. اثر متقابل سطوح مورد با اسید سیتریک بر کاهش وزن نسبی کبد نسبت به گروه شاهد معنی دار بود. بهبود شاخص بازده عملکرد اقتصادی مرغ های آزمایش حاضر به طور غیر معنی دار تحت تأثیر اثر متقابل افزودن یک درصد مورد و اسید سیتریک به جیره در مقایسه با گروه کنترل قرار گرفت. نتیجه گیری می شود که استفاده از یک درصد پودر برگ مورد باعث بهبود اندام های سیستم ایمنی مرغ گوشتی در شرایط تنش گرمایی می گردد. وجود یک درصد اسید سیتریک در جیره تأثیری بر عملکرد اقتصادی ندارد ولی نتایج مثبت و معنی داری به لحاظ کاهش سوختگی مفصل هوک در مرغ گوشتی به دنبال دارد.

بدون شک شهریارنامه یکی از آثار حماسی است که همچون بهمن نامه فرامرزنامه و برزونامه متاثر از شاهنامه فردوسی و گرشاسبنامه اسدی طوسی است. این منظومه متعلق به اواخر قرن 5 هجری است و از آن روی اهمیت دارد که در اعمال پهلوانی خاندان پهلوانی خاندان رستم تا پشت سوم بعد از او نیز کشیده می شود. شهریار که قهرمان اصلی این منظومه است، آخرین فرد مشهور از خاندان گرشاسب در حماسه ی ملی ایران است. او پسر برزو پسر سهراب پسر رستم (جهان پهلوان داستان ملی ایران) است. پژوهش در آثار حماسی واسطوره ای نفش موثری در شناخت گذشته ملت ها و مناسبات ، آیین ها و رسوم آن ملل خواهد داشت. بدین منظور این پژوهش را به بازده فصل جداگانه زیر که هر کدام به بررسی یکی از اجزاء و عناصر داستانی این اثر می پردازد تقسیم بندی نمودیم. در فصل اول فرم شناسی فصل دوم تعریف داستان و حماسه و برشمردن داستان های این اثر، فصل سوم خلاصه داستان های شهریار نامه، فصل چهارم زاویه دید داستان، فصل پنجم گفتارها، فصل ششم کردارها، فصل هفتم پندارها، فصل هشتم قهرمانان، فصل نهم زمان و مکان، فصل دهم منطق داستان و فصل یازدهم شگردهای داستان پردازی آن مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته اند.

این تحقیق به منظور بررسی سطوح مختلف اسانس مرزه خوزستانی و آلفاتوکوفرول در جیره بر عملکرد تولید و قابلیت هضم ایلئومی مواد مغذی در جوجه های گوشتی تحت تنش گرما، با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی سویه راس (308) در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو جیره رشد و پایانی بدون افزودنی (تیمار شاهد)، حاوی سطوح 200، 400 و 600 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی و 200 میلی گرم در کیلوگرم آلفاتوکوفرول بودند. هر تیمار شامل 4 تکرار و در هر تکرار 4 قطعه جوجه وجود داشت. اثر تیمار بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک در سن 35 روزگی معنی دار نبود. میانگین وزن زنده جوجه های دریافت کننده خوراک های حاوی اسانس مرزه به طور معنی داری بیشتر از گروه شاهد و گروه تغذیه شده با جیره حاوی آلفا توکوفرول در سن 35 روزگی بود (p<0.05). اختلاف معنی داری در وزن نسبی (درصد از وزن نسبی) لاشه، قلب، طحال، کیسه صفرا، کبد، چربی حفره شکمی و تیموس، بین جوجه های دریافت کننده تیمار های مختلف در سن 35 روزگی مشاهده نشد (p>0.05). وزن نسبی چربی گردن در جوجه های تغذیه شده با جیره حاوی آلفا توکوفرول و جیره حاوی 600 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (p<0.05). وزن بخش های مختلف روده و پانکراس در سن 35 روزگی تحت تأثیر سطوح مختلف اسانس مرزه و آلفاتوکوفرول قرار نگرفت. سطح 400 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه در جیره غذایی، موجب افزایش معنی دار قابلیت هضم ایلئومی ماده خشک، چربی و پروتئین خام در سن 35 روزگی نسبت به سایر تیمارها شد. (p < 0.05) اما بر قابلیت هضم خاکستر تاثیر معنی داری نداشت. نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن400 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی باعث بهبود قابلیت هضم ایلئومی گردید. همچنین سطح 600 میلی گرم در کیلوگرم موجب کاهش چربی لاشه جوجه های گوشتی می شود.

چکیده به منظور بررسی اثر افزودن اسانس مرزه خوزستانی و آلفاتوکوفرول، از 320 قطعه جوجه یک روزه سویه راس در 5 تیمار و 4 تکرار(16 جوجه در هر تکرار) در قالب طرح کاملاً تصادفی تا سن 49 روزگی استفاده شد. اثر سطوح جیره ای صفر، 200، 400 و 600 میلی گرم در کیلوگرم اسانس مرزه خوزستانی و 200 میلی گرم در کیلوگرم آلفاتوکوفرول بر افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک، راندمان اقتصادی و فراسنجه های لیپیدی سرم خون مورد بررسی قرار گرفت. در سنین 35، 42 و 49 روزگی به طور تصادفی 2جوجه جنس نر از هر تکرار کشتار گردید و وزن بدن، وزن لاشه، وزن نسبی اندام های داخلی، درصد چربی و میزان کلسترول گوشت ران و ذخیره چربی در لاشه جوجه های گوشتی اندازه گیری شد. در سن 42 روزگی نیز از جوجه ها خونگیری به عمل آمد. نتایج نشان داد افزودن 600 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مرزه به جیره سبب کاهش در افزایش وزن روزانه در مقایسه با گروه شاهد و افزایش ضریب تبدیل غذایی شد (p<0.05). افزودن اسانس مرزه به جیره، درصد چربی عضله ران را با نشان دادن روند وابسته به دوز مصرف اسانس در جوجه های گوشتی در سنین 35، 42 و 49 روزگی کاهش داد. تفاوت کاهش چربی با گروه شاهد در سن 35 روزگی معنی دار بود(p<0.05). در سن35، 42 و 49 روزگی تفاوتی میان کلسترول گوشت در تیمارهای آزمایشی با گروه شاهد مشاهده نشد. سطح جیره ای 200 و600 میلی گرم بر کیلوگرم اسانس مرزه، چربی گردن را در سن 35 روزگی نسبت به گروه شاهد کاهش داد (p<0.05). وزن اندام های داخلی در سن 35، 42 و 49 روزگی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. میزان تری گلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین بادانسیته خیلی کم (vldl)، دانسیته کم (ldl) و دانسیته بالا (hdl) تحت تأثیر افزودن اسانس مرزه به جیره قرار نگرفت و هیچ تفاوت معنی داری در فراسنجه های خونی در بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (p>0.05). می توان نتیجه گیری نمود که افزودن اسانس مرزه خوزستانی به جیره جوجه های گوشتی باعث کاهش ضریب تبدیل خوراک، میزان چربی گردن و درصد چربی گوشت ران شد.