واکنش تشکیل کمپلکس بین کاتیون با لیگاندهای درشت حلقوی دی سیکلو هگزیل18– کرون-6 و دی بنزو18–کرون–6 در مخلوط های دو جزئی 1,2– دی کلرواتان/ استونیتریل (dce/an)، 1,2 – دی کلرواتان/ متانول (dce/meoh)، 1,2– دی کلرواتان/ اتانول (dce/etoh) و 1,2– دی-کلرواتان/ اتیل استات (dce/etoac) در دماهای مختلف با استفاده از روش هدایت سنجی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهند که در اکثر موارد، استوکیومتری کمپلکس ها از نوع 1:1 (لیگاند:کاتیون) می باشد اما در بعضی از سیستم های دوجزئی حلال ها، کمپلکس 1:2 (لیگاند:کاتیون) بین لیگاندهای مذکور و کاتیون اورانیل تشکیل می شود. ثابت های پایداری کمپلکس های 1:1 (m:l) تشکیل شده بین کاتیون و لیگاندهای مذکور با استفاده از داده های هدایت سنجی و نرم افزار genplot بدست آمدند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که پایداری کمپلکس به ترکیب مخلوط حلال ها حساس می باشد. ترتیب پایداری کمپلکس در سیستم های دوجزئی از حلال های متفاوت در دمای 25 به صورت زیر می باشد: dce-an dce-etoac > dce-meoh > dce-etoh در حلال های غیر مائی خالص ترتیب پایداری کمپلکس در دمای مذکور بصورت زیر مشاهده شد: an > etoac > meoh > etoh در تمام مخلوط های دوجزئی از حلال ها یک ارتباط غیر خطی برای تغییرات ثابت پایداری کمپلکس های مذکور برحسب ترکیب حلال مشاهده می شود. این نوع رفتار به برهم کنش های حلال- حلال و حلال پوشی ترجیحی کاتیون و لیگاندها در مخلوط های دوتایی حلال نسبت داده می شود. مقادیر پارامترهای ترمودینامیکی ( و ) برای واکنش های تشکیل این کمپلکس ها از وابستگی دمایی ثابت های پایداری آن ها بدست آمدند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که ترمودینامیک واکنش های تشکیل کمپلکس به طبیعت و همچنین ترکیب مخلوط حلال ها وابسته می باشند