با دقت در مواد قانون مدنی و نظرات فقها و حقوقدانان می توان به این نتیجه رسید که وکیل به نفس عقد وکالت، مکلف به انجام موضوع وکالت نیست؛ یعنی تعهد قراردادی ندارد زیرا اثر عقد وکالت دادن اذن و نیابت از طرف موکل به وکیل می باشد،نیابت هم به معنای تعهد نیست؛ مگر این که مال موضوع وکالت در اختیار وکیل قرار گرفته باشد که در این صورت وکیل مکلف و موظف به انجام موضوع وکالت می باشد. در صورت تخلف، مسئول خواهد بود. اما قانون مدنی یکسری تعهدات قانونی بر عهده وکیل می گذارد که در صورت انجام موضوع وکالت، وکیل باید این تعهدات را رعایت کند که عبارتند از:1-رعایت حدود اذن موکل 2- رعایت مصلحت موکل 3- حفظ اموال موکل 4- دادن حساب دوره وکالت 5- عدم توکیل به غیر 6- ممنوعیت معامله با خود. وکیل باید حدود اذن موکل را در انجام موضوع وکالت رعایت کند و اقداماتش بر اساس مصلحت موکل باشد ومانند مالک دلسوز از مال امانی نگاهداری نماید. بعد از انجام موضوع وکالت، حساب دوره وکالت را به موکل تقدیم کند. وکیل از آنجا که نایب موکل است و بر اساس اذن موکل اقدام می کند، تا زمانی که به او اذن داده نشده، نمی تواند انجام موضوع وکالت را به دیگری توکیل کند. همچنین در مواردی که موضوع وکالت از عقدی است که شخصیت وجودی طرف دیگر عقد، در انگیزه ی ایجاد آن موثر است، وکیل نمی تواند معامله را با خود انجام دهد.

چکیده هدف ازاین تحقیق شناخت ساختار ومقررات حاکم برکانون های اصلاح و تربیت و همچنین بیان برنامه ها و فعالیت های این نهاد در زمینه پیشگیری ازجرم می باشد.نگارنده سعی کرده است که با بیان فعالیت های پیشگیرانه و تحلیل و بررسی این فعالیت ها، عملکرد کانون های اصلاح و تربیت را در زمینه پیشگیری ازجرم تشریح کرده و آن را به نقد و چالش بکشاند این تحقیق ماهیتی ترکیبی دارد به این صورت که برای جمع آوری اطلاعات، در بخش هایی از تحقیق به روش توصیفی تحلیلی عمل شده و اطلاعات به صورت کتابخانه ای و اسنادی جمع آوری شده است و در بخشهای دیگر تحقیق به روش میدانی عمل شده واطلاعات به صورت مصاحبه و پرسشنامه جمع آوری شده است.لازم به ذکر است که نگارنده در این تحقیق کانون اصلاح وتربیت اصفهان و شهرکرد را مورد بررسی حضوری قرارداده وبا ارائه پرسشنامه و گرفتن مصاحبه، به جمع آوری اطلاعات لازم مبادرت نموده است. با بررسی آیین نامه اجرایی کانون های اصلاح و تربیت مصوب مهرماه 1347 و همچنین برنامه ها و فعالیت های این نهاد درزمینه پیشگیری ازجرم و اصلاح مددجویان این نتیجه حاصل شد که درسطح کشور کانون های اصلاح و تربیت دارای عملکرد یکسانی نیستند وبا توجه به امکانات و تجهیزات، عملکرد آنها متفاوت است. برنامه ها وفعالیت های کانون های اصلاح و تربیت متغییر بوده و برنامه ای کلی در جهت پیشگیری ازجرم درکانون های اصلاح وتربیت وجود ندارد. ساختار این اماکن نیازبه اصلاحات بنیادین دارد، آیین نامه اجرایی این کانون ها نیز نیاز به بازنگری و تغییرات اساسی دارد اگر چه همین آیین نامه نیز در کانون های اصلاح و تربیت اصفهان و شهرکرد اجراء نمی شود. کانون های اصلاح و تربیت اکثراً باکمبود فضای کافی، نیروی متخصص و بودجه روبه رومی باشند و متأسفانه در اکثر نقاط کشور این اماکن فقط برای نگهداری پسران بزهکار تشکیل شده است ودختران بزهکار درزندان و در کنار بزرگسالان نگهداری می شوند. درکانون های اصلاح وتربیت به مباحثی مثل طبقه بندی مدد جویان، آموزش تحصیلی و... توجه چندانی نمی شود، بااین وجود در برخی ازکانون های اصلاح و تربیت فعالیت های نسبتاً خوبی در زمینه پیشگیری از تکرار جرم و اصلاح مجرمین انجام شده است ولی همان گونه که قبلاً گفته شد برنامه ای یکسان و سراسری درجهت پیشگیری از جرم واصلاح مجرمین درکانون های اصلاح و تربیت کشور وجود ندارد. در زمینه مراکز مراقبت بعد ازخروج نیز باید به این مطلب اشاره کرد که این مراکز درعمل کمک چندانی به مددجویان کانون اصلاح وتربیت نمی کنند ومراکز مراقبت بعد ازخروج فعلی کشور با توجه به شرایط زندانیان بزرگسال تشکیل شده اند. کلید واژگان: کانون اصلاح وتربیت، پیشگیری از جرم، پیشگیری و اصلاح، مراقبت بعد از خروج.