چکیده گسل‏ها منابع و معابر آب، نفت و محلول‏های گرمابی هستند، همچنین، مکان های ضعیف و خطرساز در کارهای عمرانی بوده و در احداث سد، ساختمان‏ها و شهرک?ها باید از محل آنها اطلاع حاصل کرد. گسل‏ها مسبب ایجاد انواع متعدد امواج زلزله می‏باشند. با توجه به قرار گرفتن ایران بر روی کمربند زلزله‏خیز جهان و وجود گسل‏های فراوان، وقوع زلزله امری طبیعی است. برخی از مهمترین و فعال‏ترین گسل‏های ایران در محدوده زاگرس قرار دارد. هدف از این پژوهش، بررسی گسل‏های سطحی و برخی از گسل‏های پنهان زاگرس و فروافتادگی دزفول با استفاده از داده‏‏های مغناطیسی، عکس‏های ماهواره‏ای و اطلاعات لرزه‏ای است. برای تفسیر داده‏های مغناطیسی و تخمین عمق گسل‏ها روش‏هایی چون؛ اویلر، spi و طیف انرژی، به‏کار گرفته شد. همچنین برای تفسیر بهتر و برجسته نمودن آنومالی از فیلترهای مغناطیسی مانند؛ برگردان به قطب، مشتق افقی، گرادیان افقی کل، ادامه فراسو و غیره استفاده شده است. برای تخمین شیب گسل‏ها روش اویلر به‏کار رفته است. شیب تخمین زده شده، با نقشه‏های بربریان (1976) و مقاطع لرزه‏ای مقایسه شد. همچنین با استفاده از خطواره‏های عکس‏های ماهواره‏ای و مغناطیسی، گسل‏‏های پنهان منطقه بررسی شده است. برای تشخیص احتمال وجود گسل نتایج حاصل از این بررسی با زمین‏لرزه‏های منطقه مقایسه شد. در نهایت وجود گسل‏های احتمالی با داده‏های لرزه‏ای منطقه به اثبات رسید. نتایج نهایی، تطبیق مناسبی بین خطواره‏ها و گسل‏های پنهان منطقه نشان داد. خطواره‏های حاصل از عکس‏های ماهواره‏ای، گسل‏های بیرون‏زده یا نزدیک به سطح زمین، را نشان داده و خطواره‏های مغناطیسی، علاوه بر گسل‏های پنهان که به سطح زمین نزدیک هستند، گسل‏های موجود در اعماق بیشتر را نیز تشخیص داده است. کلمات کلیدی: گسل، فیلترهای مغناطیسی، خطواره، گسل پنهان، عکس‏های ماهواره‏ای، سازوکارهای زمین‏لرزه‏ای.