نام پژوهشگر: روحالله یوسفپور
حسین عطاری سید هادی ناصری
اغلب اوقات ما با مسایلی روبرو می شویم که در آن کمیت ها نمی توانند توسط اعداد قطعی بیان شوند و در عوض بهره گیری از توصیف های مبهم کمیت ها در اینگونه مسایل ترجیح داده می شود. نظریه مجموعه فازی، که توسط لطفی عسگرزاده ایجاد شد، یک چارچوب موثر است که می تواند در موقعیت هایی نظیر این گونه مسایل به کار گرفته شود. در نظریه مجموعه فازی، اشیاء بر حسب یک درجه بین [0,1] به یک مجموعه تعلق دارند. درجه تعلق داشتن به عنوان درجه عضویت شناخته می شود. نظریه مجموعه فازی بیان می کند که استفاده از این درجه عضویت نسبت به تنها تقسیم اشیاء به طور دوبخشی، مانند آنچه در نظریه مجموعه دو ارزشی کلاسیک است، سودمندتر است. در اغلب مسایل که برنامه ریزی خطی می تواند به کار برده شود، تصمیم گیرنده بیان نامساوی ها و ضرایب استفاده شده در تابع هدف و قیدها را بوسیله عبارات مبهم انتخاب می کند. برنامه ریزی خطی فازی، بر مبنای نظریه مجموعه فازی، برای مدل سازی و حل اینگونه مسایل ایجاد شده است. در این مطالعه، روش های حل معرفی شده در نوشتجات مربوط به برنامه ریزی خطی فازی طبقه بندی می شود. سپس با به کارگیری نمایش پارامتری اعداد فازی، تکنیک های پارامتری برای حل مسایل برنامه ریزی خطی فازی ارایه می شود.