مقدمه : گرلین آسیل دار اولین هورمون اشتهاآور گردش خون است. این پپتید باعث افزایش اشتها، دریافت غذا و کسب وزن می گردد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر اشتها، گرلین آسیل دار، انسولین و گلوکز پلاسمای زمان استراحت و ناشی از ورزش وامانده ساز در مردان دانشجو بود. مواد و روش ها: 23 مرد دانشجوی سالم (میانگین سنی 12/2 ±58/19 سال، شاخص توده بدنی7/2 ± 63/21 کیلوگرم بر متر مربع، وزن 46/6±86/64 کیلو گرم) به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تجربی تمرینات هوازی را با شدت 85-60 ? حداکثر ضربان قلب به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند. 72 ساعت قبل و پس از هشت هفته تمرین هوازی، جلسه ورزش وامانده ساز انجام شد و چهار مرحله خونگیری در حالت غیر ناشتا، قبل و پس از ورزش وامانده ساز برای اندازه گیری مقادیر گرلین آسیل دار، انسولین و گلوکز پلاسما انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد تمرینات هوازی تغییری در اشتها، مقادیر گرلین آسیل دار، گلوکز و انسولین زمان استراحت ایجاد نمی کند. اما باعث کاهش معنادار گرلین آسیل دار و گلوکز پس از ورزش وامانده ساز می شود و انسولین و اشتها نیز پس از ورزش وامانده ساز تغییری نمی کند. نتیجه گیری: بعد از تمرین هوازی عدم تغییر غلظت گرلین آسیل دار با عدم تغییر اشتها همراه بود که همسویی تغییرات گرلین آسیل دار و اشتها را در زمان استراحت نشان می دهد. ولی سرکوب گرلین آسیل دار بعد از ورزش وامانده ساز و عدم تغییر اشتها این رابطه را کاملا تایید نمی کند، که در این خصوص بایستی تحقیقات بیشتری انجام شود.