نظر به اهمیت افزایش تولید و بکارگیری منطقی نهاده ها در کشت چای، بررسی کارآیی چایکاران و شناسایی عوامل موثر بر آن بخوبی مشخص است. شهرستان املش با تولید بیش از 30 درصد تولید چای کشور رتبه سوم تولید چای را بعد از شهرستان های لنگرود و رودسر در شهرستانهای تولیدکننده چای دارد . این مطالعه در ابتدا به تخمین کارایی فنی چایکاران می پردازد و سپس عوامل موثّر بر کارایی فنی را مورد بررسی قرار می دهد . بدین منظور تابع تولید مرزی تصادفی و عوامل موثّر بر عدم کارایی فنی به طور همزمان از طریق روش حداکثر درستنمایی محاسبه شد . به همین دلیل ، داده های مورد نیاز با روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای برای سال زراعی 1387 در میان 105 روستای املش که محصول چای تولید می کنند از طریق پرسشنامه جمع آوری شد . نتایج تحقیق نشان می دهد که میانگین کارایی فنی چایکاران شهرستان املش 58.69 درصد می باشد در نتیجه امکان افزایش کارایی فنی و همچنین افزایش تولید چای از طریق استفاده ی بهتر از منابع امکان پذیر است . بررسی عوامل موثّر بر عدم کارایی فنی چایکاران نشان دهنده ی رابطه ی معنی دار عواملی از قبیل میزان تحصیلات ، سن ، اندازه ی زمین ، نوع مالکیت ، شغل اصلی کشاورز و مقدار هرس با عدم کارایی فنی می باشد .

امروزه بنگاه های کوچک و متوسط نقش انکارناپذیری در رشد و پیشرفت کشورها دارند از این رو مورد توجه دولتمردان و مسئولان قرار گرفته اند. یکی از ملزومات اساسی ایجاد و حفظ بنگاه های کوچک و متوسط مسأله ی تأمین سرمایه مورد نیاز است. شهرستان مشگین شهر نیز علیرغم داشتن پتانسیل های بالا برای پیشرفت در زمینه تولیدات کشاورزی متأسفانه حتی با منابع بلااستفاده مواجه است و مشکل عمده در راه استفاده از این ظرفیت ها عدم دسترسی به منابع مالی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی روش های تامین مالی تولیدکنندگان بخش کشاورزی شهرستان مشگین شهر با استفاده از روش توصیفی و پیمایشی می باشد. نمونه آماری این تحقیق شامل 45 واحد تولیدی می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده از جامعه آماری انتخاب شده و اطلاعات آنها از طریق پرسشنامه جمع آوری شده است. برای دستیابی به اهداف این پژوهش اطلاعات مربوط به روش های مختلف تامین مالی، مشکلات و میزان اثربخشی آنان جمع آوری گردید. نتایج نشان داد که تامین مالی رسمی از طریق بانک کشاورزی بیشترین نقش را در تأمین سرمایه تولیدکنندگان داشته در حالیکه دست و پاگیر و طولانی بودن مراحل اخذ آن نیز عمده ترین مشکل این روش می باشد. منابع تأمین مالی غیر رسمی و روش های نوین تامین مالی، دارای تاثیر معناداری در تأمین سرمایه تولیدکنندگان بخش کشاورزی نمی باشند و بیش از 94 درصد از تولیدکنندگان با روش های تامین مالی نوین آشنایی ندارند. با توجه به نتایج مطالعه حمایت از تولیدکنندگان از طریق افزایش منابع مالی رسمی و همچنین ترویج و سازماندهی روش های نوین تامین مالی ضروری می باشد.