هدف از این مطالعه، بررسی توانایی باکتری azohydromonas lata در تولید کوپلیمر پلی-3-هیدروکسی بوتیرات-والرات از پساب برنج درکشت ناپیوسته و در مقیاس آزمایشگاهی بود. پساب برنج با داشتن اکسیژن خواهی بیولوژیک (bod)، اکسیژن خواهی شیمیایی (cod) و محتوای مواد آلی )عمدتاً به شکل نشاسته( نسبتاً زیاد، مشکل جدی زیست محیطی تلقی می شود. این پساب به عنوان ماده خام جهت ساخت بیوپلیمرهای بادوام و دوستدار محیط زیست مورد استفاده قرار می-گیرد. این نوع مواد خام ارزان و به طور گسترده در دسترس بوده و مقرون به صرفه هستند. این مطالعه نشان داد که باکتری a. lata قادر است تحت شرایط محدودیت عناصر غذایی به ویژه محدودیت فسفر از پساب برنج پلی 3-هیدروکسی بوتیرات تولید نماید. بیشترین مقدار پلی-3-هیدروکسی بوتیرات، از نسبت 100:4:1 = p n: c: و منبع نیتروژنی آمونیوم سولفات بدست آمد. حداکثر وزن خشک سلولی و حداکثر مقدار بیوپلیمر تولید شده به ترتیب 64/4 و 8/2 گرم بر لیتر بود. در حالی که محتوای پلی-3-هیدروکسی بوتیرات 60 درصد وزن خشک سلولی بود. همچنین نتایج نشان داد که هم محدودیت فسفر و هم محدودیت نیتروژن به مقدار قابل توجهی بر تولید پلی-3-هیدروکسی بوتیرات موثر هستند. با این حال وزن خشک سلولی در مقایسه با تولید بیوپلیمر از شرایط محدودیت فسفر تاثیر بیشتری می پذیرد. داده های تجربی حاصل از آزمایشات نشان داد که پساب برنج در مقایسه با گلوکز و مالتوز منبع کربنی مناسبی برای تولید پلی-3-هیدروکسی بوتیرات می باشد.

در این تحقیق اثر ضایعات کارخانه پودر ماهی (stickwater) به عنوان محیط کشت بر تولید پروتئین تک یاخته با استفاده از باکتری lactobacillus acidophilus, قارچ aspergillus niger و جلبک .chlorella sp بررسی شد. مقادیر متفاوتی از جایگزینی استیک واتر به جای محیط کشت استاندارد (در باکتری و قارچ 30, 40, 50, 60 و 100% و در جلبک 20, 40, 60, 80 و 100%) استفاده شد. از روش batch culture برای تولید میکروارگانیسم ها در مقیاس آزمایشگاهی استفاده گردید. بیوماس و cod در باکتری و قارچ هر 12 ساعت یک بار و پارامتر od نیز در باکتری هر 12 ساعت یک بار سنجش شد. میزان od و بیوماس در جلبک هر 24 ساعت یک بار اندازه گیری شد. کلروفیل a در زمان حداکثر رشد و نیز سرعت دو برابر شدن و نرخ رشد ویژه تعیین گردید. میزان rna در تیمار شاهد و تیمار های60 و 100جایگزینی (باکتری و قارچ) و 20% جایگزینی (جلبک) در پیک رشد انجام شد. همچنین در زمان حداکثر رشد ترکیب اسید های آمینه نمونه های باکتری و قارچ نیز در تیمار شاهد و تیمار 60 و 100% جایگزینی مورد مقایسه قرار گرفت. میزان بیوماس در باکتری در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب 3/16, 5/13 و 5/12 گرم در لیتر به دست آمد. میزان od در باکتری در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب 3/14, 5/15 و 5/14 بود. میزان کاهش cod در باکتری در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب 33270, 54470 و 53330 میلی گرم در لیتر به دست آمد. میزان بیوماس در قارچ در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب 6/31, 7/22 و 7/28 گرم در لیتر، میزان کاهش cod در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتربه ترتیب 47800, 54400 و 55200 میلی گرم در لیتر به دست آمد. میزان بیوماس بر حسب گرم در لیتر در جلبک در تیمار شاهد و 20% استیک واتر به ترتیب 1/31 و 1/25 به دست آمد. میزان od در جلبک در تیمار شاهد و 20% استیک واتر به ترتیب 1/36 و 1/31 بود. میزان کلروفیل a در جلبک در دو تیمار ذکر شده به ترتیب1/65 و 1/59 میکروگرم در لیتر به دست آمد. نرخ رشد ویژه در جلبک در تیمارهای ذکر شده به ترتیب 0/90 و 0/87 بود. سرعت دو برابر شدن در جلبک در تیمار شاهد و 20% استیک واتر به ترتیب 0/76 و 0/77 روز بود. میزان rna در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر در باکتری به ترتیب 15/27, 15/15 و 015/4% ،rna در قارچ در تیمار های شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب 9/36, 9/22 و 9/09% و در جلبک در تیمار شاهد و 20% استیک واتر به ترتیب 5/17 و 5/06% بود. در هر دو باکتری و قارچ بیشترین و کمترین مقدار اسیدآمینه در تیمار شاهد, 60 و 100% استیک واتر به ترتیب اسیدگلوتامیک و متیونین بود. میزان متیونین در باکتری نسبت به پودر ماهی و رفرانس fao تفاوت چندانی نداشت. میزان متیونین در قارچ از رفرانس fao کمی کمتر بود. مطابق نتایج حاصله در این تحقیق جایگزینی 60 و 100% استیک واتر برای تولید باکتری و قارچ مناسب می باشد. برای تولید جلبک حداکثر 20% استیک واتر قابل جایگزینی است.