با توجه به شرایط موجود و رشد روزافزون دانشجویان و شکل گیری نیاز اسکان دانشجویان غیر بومی خصوصاً دختران، لزوم توجه به بعد کیفی و مطلوبیت فضایی از دیدگاه آنان و تأمین رضایتمندی شان بسیار مهم می باشد. عدم توجه به پارامترهای روانی دانشجویان ،نداشتن احساس تعلق به محل زندگی، نداشتن خلوت شخصی و محرمیت مطلوب و ... به دانشجویان فشار روانی زیادی را وارد می کند . در این پروژه سعی بر آن بوده است که بر اساس یافته های علمی ،عوامل فشارزای روانی زندگی دانشجویان خوابگاهی را، تا آنجا که طراحی کالبدی در آن مدخلیت پیدا می کند، شناسایی کرده و با سرمایه گذاری بر پتانسیل های موجود در جمع های خوابگاهی ، به الگوها و ساز و کارهایی طراحانه و برنامه ریزانه در ارتباط با آن ها برسیم. در این مسیر مطالعات کتابخانه ای با مشاهدات میدانی نمونه های داخلی و خارجی و خصوصاً خوابگاه های موجود در دانشگاه فردوسی همراه شد. لذا طراحی معماری به سمت و سویی سوق داده شده است که بتواند بهداشت روانی ساکنانش را از طریق رفع عوامل فشارزای روانی فراهم نموده و با سرمایه گذاری بر روی پتانسیل های موجود در خوابگاه ها ، به هدف نهایی مناسب سازی محیط جهت افزایش بار علمی دانشجویان و تربیت آن ها برای یک زندگی پر بار در آینده برسد.