نشانه شناسی روشی برای بررسی پدیدارهاست که ریشه اش به فلسفه هند و یونان باستان میرسد و همواره بخشی از فلسفه ، زبان شناسی ، علم ، جامعه شناسی ، ارتباطات و هنر بوده است،که به طور کلی تمامی عرصه های فعالیت بشر را دربر می گیرد ؛ و معطوف است به پژوهش انواع شیوه های رفتاری انسان در جریان ارتباطات او .شیوه هایی که انسان چه فردی و چه گروهی ، از طریق آنها و البته به یاری علائم و نشانه ها با دیگران ارتباط برقرار می کند ؛ همچون ارتباط کلامی ، زبان ، نوشتار ، نقاشی ، موسیقی و هرچیز دیگری که بتواند به عنوان نشانه ، اندیشه یا احساسی را از یکی به دیگری انتقال دهد . پژوهش حاضر تحت عنوان « نشانه شناسی از منظر ژاک دریدا » پاسخ گوی این سوال است که آیا هنر پست مدرن با تاثیر از "نشانه شناسی " راه جدید و پرباری برای بیانگری و کشف معنا یافته است؟به همین منظور در طی مطالعه به جمع آوری آراء و رویکرد های اندیشمندان اقدام شده است . در ادامه ، اندیشه های آنان را در متن دیداری (آثار) "مارک توبی " به لحاظ تشابهات اندیشه ای مطالعه کرده است که این مطالعه به تحقیق کمک می کند تا نگاهی نو به دریافت معنا داشته باشد .در نتیجه : بین نشانه شناسی و کشف معنا و حقیقت به لحاظ اندیشه ای رابطه ای فرمال وجود دارد و ابهام و عدم تعین معنا بین هردو، نقش مهمی در بررسی پدیدار ها ایفا میکند .

پست مدرنیسم پیکره پیچیده و در هم تنیده از اندیشه ها ، آرا و نظراتی است که در هنر معاصر گفتمان های فراوانی را در پی داشته است . یکی از مهمترین ویژگی های اغلب آثار پست مدرنیستی طنز آیرونیک یا کنایه دار است ، که در این رساله مورد تحلیل قرار خواهد گرفت . برای دستیابی به بررسی عمیق ، نیاز به درک و شناخت دقیقی از این مقوله آرمانی به شدت احساس می شود . از این رو در فصل اول این پایان نامه ابتدا سعی شده تعریفی از پست مدرنیسم آیرونیک ارائه شود و زمینه های پیدایش این وضعیت بررسی و شارحان آن نیز معرفی گردند . پس از آن در فصل دوم تفاوت ها و تمایزات این جنبش با مدرنیسم مورد نقد قرار خواهد گرفت ، تا علت مخالفتش با آرمان های روشنگری مدرنیستی پدیدار شود . سپس در فصل سوم ابتدا به گرایش ها و جهت گیری هنر پست مدرن پرداخته و سپس خصلت طنز آیرونیک در آثار این هنرمندان بارز گردیده است . اصلی ترین دغدغه این رساله در بخش « دلایل وجودی طنز آیرونیک در آثار پست مدرنیست ها » نهفته است، که آن ، بدون پیش زمینه های ذکر شده در فصول قبل هرگز میسر نبود . از آن جا که از عنوان پایان نامه نیز بر می آید _ " هنر معاصر در پست مدرنیسم آیرونیک " _ اشاره ای نیز به مصادیق و ویژگی های معاصریت در هنر ، در فصل چهارم صورت گرفته است که جای خالی آن به شدت احساس می شد .

ذهن انسان دارای تصاویر و اطلاعات فراوانی است؛ که بخشی به صورت نهفته و بخشی به صورت آشکار در اعمال و کردارش تاثیر می گذارد. انسان و جامعه تاثیر متقابلی بر هم دارند که نتیجه آن شکل گیری هویت و شخصیت هنرمند می باشد. هنرمندان در هر موقعیت زمانی و مکانی با تاثیرات بر گرفته از محیط و همچنین تاثیرات ایجاد کرده بر آن، به دنبال راهی برای بیان «منِ» خود هستند. در این شرایطِ ذهنی و اجتماعی، فاعلیت هنرمند است که وارد عمل می شود که با حفظ فردیت، باعث استقلال «من» و اختیار او می شود. انتخاب و اختیارهنرمند بیانگر روح دوران و حالات روحی او، هم چنین نشانگر گرایش به سبک های هنری مورد توجه نیز می باشد. هنرمندان نام اثر را به عنوان لایه ای از لایه های تشکیل دهنده اثر می دانند؛ همان گونه که هنری بودن اثر، ارزشی است اطلاق شده ار سوی جامعه به اثر، نام اثر هم ارزشی است که از سوی هنرمند به اثر داده می شود. برخی از هنرمندان نامی متناسب با موضوع و محتوا بر اثر خود بر می گزینند؛ و برخی دیگر با انتخاب نامی نامتناسب با موضوع اثر اما آگاهانه آن را از تعلق به «منِ هنرمند» به غیرِ خود وا می گذارند. «بدون عنوان» یکی از عناوینی است که اثر را دارای جنبه ی غیر شخصی می کند. تقریبا از سال 1950 بیشتر شاهد چنین عناوینی هستیم (با این که قبل از این زمان نیز عناوینی چنین مورد توجه بوده است). هر مخاطبی با دیدن این نام در کنار اثر می تواند انتخاب خاصِ خود را داشته باشد. زیرا این عنوان از سوی هنرمند باعث فعال سازی تمایل به ایجاد پیوند میان خود، اثر و مخاطب می شود. «من» نقش بسزایی در این فرآیند دارد زیرا باعث ارتباط فرد با پیرامون او ست؛ و با حفظ فردیت، دارای این عرصه اشتراکی نیز می باشد. روش انتخابی برای پیش برد پایان نامه از نظر هدف، شیوه بنیادی است؛ و از نظر روش تحقیق، تطبیقی-تحلیلی می باشد. و یافته اندوزی به شیوه کتابخانه ای و روش تجزیه و تحلیل به شیوه کیفی می باشد.

چکیده در طی این پژوهش هنر پست مدرن در بستر خود تاریخ هنر مورد ارزیابی قرار گرفت. در این طریق وجود تشابهاتی بین مواضع و رویکردهای اشکال متنوع هنر پست مدرن و جنبش های هنری پایان ِدوره ی پیش از مدرنیسم( اواخر سده ی هجد ه تا اواخر سده ی نوزده)، مشاهده گردید. این اشتراکات در هنر پایان دو دوره، با نظریه ی «پایان قرن» مسترویچ در یک راستا به نظر می رسد. برای درک این پیوند، جریان های هنری پایان سده ی بیستم با جنبش های اواخر سده ی هجده تا اواخر سده ی نوزدهم از طریق شیوه ی پژوهش تطبیقی– تحلیلی، مورد مقایسه قرار گرفت. ودر نهایت این نتیجه حاصل شدکه هنر مفهومی سده ی بیستم با جنبش نئو کلاسیک سده ی هجده و نوزده، مواضعی مشترک دارند. چرا که در هر دو، ایده و پیامِ اثر هنری بر سبک تقدم دارد. التقاط گری سده ی نوزده و سده ی بیستم، از لحاظ سبک گرایی،نظیر یکدیگرند. در هنر مفهومی ِایده محور و التقاط گری سبکی تلاش هایی برای بازگرداندن تعادل به اثر هنری مشاهده می شود. اما بارزترین تلاش برای ایجاد پیوند بین سبک و محتوا را در نئو اکسپرسیونیسم مشاهده می کنیم. نئو اکسپرسیونیسم معاصر از جهت تلاش برای ایجاد پیوند بین امر خاص و عام، یادآور جنبش سمبولیسم اواخر سده ی بیستم است. وجود اشتراکات هنر پایان دو دوره، این نظریه رامطرح می کند که اشکال متنوع ِ هنر پست مدرن، در فضای ناشی از پایان یافتن یک دوره شکل گرفته اند. و این امر در پایان تمام دوره ها می تواند یک الگوی ریتمیک و تکرار شونده ایجاد کند. البته هنر هر دوره ای دغدغه ها و چالش های منحصر به فرد خود را دارد که مسائل زمانه را انعکاس می دهد. اما تجزیه ی اثر هنری و جدایی سبک و محتوا، ظهور جریان های ایده محور و متقابلاً سبک محور، و تلاش برای پیوند این دو در پایان دوره ها، چالشی تعیین کننده است. کلید واژگان: تز پایان قرن، پست مدرنیسم، هنر مفهومی، التقاط گرایی، نئو اکسپرسیونیسم

عجایب نگاری یا به عبارتی همان گروتسک در شکل مترقی خود، در نقاشی های هیرونیموس بوش جلوه گر می شود، آثار این هنرمند شاخص رنسانس شمالی، مملو از تصاویر خیالی و نا متعارفی است که تا عصر حاضر نیز بی نظیر مانده اند. درک بهترِ آثار بوش، تنها با تفحص در نقاشی ها و پیگیری سررشته های خلق چنین عجایب پردازی هایی میسر می باشد، از این رو در این تحقیق سعی گشته است تا به شیوه ای توصیفی-تحلیلی، و با جستجو در طیف گسترده ای از زمینه ها، به ریشه های شکل گیری این عجایب نگاری در آثار بوش پرداخته شود. از میان عناصر مورد بررسی می توان به مسیحیت، اخلاق گرایی، فرهنگ عامه اشاره نمود و همچنین نمادگراییِ پیچیده ی بوش در ارتباط با کیمیاگری، متون باستانی و حتی رسالات مربوط به حیوانات (بستیاری ها) پیگیری شده است. می توان گفت که با استفاده از همین عوامل بود که بوش توانست، در ترکیبی بدیع و فراتر از سنت های زمانه اش به تفسیر اخلاق و الهیات در روزگار خود بپردازد.

چکیده ندارد.

دستبافت های ایل قشقایی نماینده سرگذشت، فلسفه و هنر آن هاست و طراحان باذوق آن ها تفکر و اندیشه ی صدها هنرمند که فشارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مذهبی را با خلق و خوی صبورانه و صوفیانه تحمل کرده و تجربه آموخته اند. این رساله سعی دارد که به بررسی فضای بصری( نقش و رنگ) این دستبافته ها با استفاده از روش تبارشناسی بپردازد. و بیشتر به دنبال این مسأله است که تأثیر زندگی مردمان قشقایی، به ویژه زنان این ایل که خالق برگزیده ی این آثار هستند، را بر شکل گیری این فضای غنی بصری مورد بررسی و کندو کاو قرار دهد. اینک که دست روزگار وشرایط زندگی معاصر این گروه پاک اندیش را به سوی شهر و شهرنشینی سوق داده است و از آنجا که شاید چندان به درازا نکشد که دیگر از ایل، عشیره، چادرنشینی و خانه بدوشی اثری باقی، نماند؛ ناچاریم به جمع آوری سوابق وپیشینه ی این اجتماع سربلند وسرافراز، مجاهدت کرده و نگذاریم تاریخ واندیشه ی آنان، بدان سبب که گذشته ی ثبت وضبط شده ای ندارند،کاملا به دست فراموشی سپرده شود. روش تحقیق در این رساله از نظر هدف بنیادی می باشد، و از لحاظ روش؛ توصیفی، تحلیلی و تطبیقی است که به دو روش کتابخانه ای و میدانی، یافته اندوزی شده است. داده ها نیز به شکل کیفی تجزیه و تحلیل شده-اند. مهمترین نتیجه به دست آمده از این رساله اینست که عناصر فرهنگی سنت فرشبافی گرانمایه ی قشقایی ها، علیرغم آنکه از لحاظ رابطه با فرهنگ قبایل ترک زبان به مکتب فرشبافی قفقاز نزدیکتر است، از مکتب فرشبافی ترکمن نیز منفک نیست و همچنانکه از عناصر فرشبافی آسیای صغیر تهی نیست با اسلوب بافندگی و شیوه های طراحی و نقشپردازی ایرانی و «فارسی» و لری و کردی نیز آشنا و بلکه مأنوس و دلبسته است. چنین است که این سنت دیرینه را باید به منزله ی یک جریان سیال مداوم و متحول فرهنگی – که همواره باید با شرایط محیط زیست جدید و عناصر فرهنگی آن وفق داده وآمیخته گردیده – نگریست و بررسی و ارزشیابی کرد.

چکیده این پژوهش قصد دارد مضمون "مهر" یا همان عشق را به عنوان مفهومی ازلی و ابدی که یکی از موضوعات بنیادین در هنرهای فاخر ایرانی است مورد بررسی قرار دهد. برای رسیدن به این منظور درابتدا به معنی و تعریف این کلمه و وادی از منظر عرفای ایرانی واسلامی و به طور خاص ازدیدگاه شیخ اشراق شهاب الدین سهروردی پرداخته شده و جلوه های متفاوت آن ذکر گردیده است.و سپس به مقایسه ی تطبیقی و تحلیلی نماد و نقوش مهری در هنر نگارگری صفویه و فرش قاجار پرداخته شده است و در ادامه نشان داده ایم که آنچه روح مشترک بین این نقوش و نمادهادر هر دو وادی هنری است، پیوند هنرمندان آنها با یکدیگر و گاه یکی بودن طراحان بوده و همچنین پیوند عمیق این نقوش با ادیان ایران باستان خصوصا " دین مهری" بیان شده است. خلاصه اینکه عطش وصال صورت ازلی و رسیدن به بهشت مینوی و بازگشت و شیفتگی و شیدایی نسبت به اصل خویش، همواره هنر ایرانی را مجذوب خویش ساخته است. چنان که مضامین عاشقانه و نمادهای مهر در همه ی هنرهای سنتی ایران به صورت های گوناگون جلوه گر شده است.

چکیده هدف از این پژوهش، بررسی خصوصیت چند فرهنگی در آموزش هنر مدرسه ای و تبیین آثار آن در رشد هویت فردی، فرهنگی و اجتماعی است. پیش فرض این تحقیق این است که: فرهنگ، بر یادگیری دانش آموزان تأثیر بسزایی دارد و بسیاری از جنبه های فرهنگ هر فرد، در ایجاد هویت و خود باوری او تأثیر می گذارد. تحولات اجتماعی و فرهنگی و مهارتهای زندگی در عصر اطلاعات به سرعت پیش می رود. بنابراین الگوهای سنتی و قدیمی آموزشی دیگر پاسخگوی نیازهای نسل جدید نخواهد بود. آموزش چند -فرهنگی با ایجاد حس احترام به نظام باورها، ارزش ها و نگرش ها، تأثیر عمیقی بر روابط اجتماعی و فرهنگی فرد می گذارد. با توجه به اینکه کشور ما از فرهنگها و اقوام مختلف تشکیل شده است، حفظ فرهنگ ملی نیازمند شناخت کلیه اجزاء و خرده فرهنگها بوده، و احترام به تمامی آنها لازم و ضروری است. کودک در تعلیم و تربیت چند فرهنگی هنر، این فرصت را به دست می آورد تا متناسب با افزایش توانایی های ادراکی خود، به شهروندی مفید و مولد تبدیل شده و بتواند در مسیر ساختن جامعه ای صلح جو و پویا گام بردارد. روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، کتابخانه ای است که به کمک ابزارهای مطالعاتی و تحقیقات میدانی انجام پذیرفته است. نمونه گیری تحقیق: منابع به دست آمده از موسسه پژوهشی کودکان در تهران، مدرسه انگلیسی مسقط در کشور عمان و مقایسه عملکرد آموزشی این دو مرکز می باشد. علاوه بر این اسناد، گزارشهایی نیز از همایش ها و کارگاههای هنری داخل و خارج کشور که در طول انجام تحقیقات برگزار شده، بصورت مصاحبه، گزارش، فیلم و عکس تهیه گردیده است. با توجه به اهداف تحقیق، ابتدا آموزش هنر به عنوان یک شأن مستقل در نظام آموزشی معرفی می گردد. سپس به کمک الگوهای تربیتی انسان گرا و تحول اجتماعی به بررسی رویکردهای معاصر آموزش هنر پرداخته می شود. در ادامه با الگوی آموزش یکپارچه، برای تبیین آموزش چند فرهنگی، به عنوان راه حل مناسبی برای حصول به برابری و عدالت آموزشی، درک فرهنگهای مختلف به عنوان منابع یادگیری غنی، توسعه روابط سازنده میان مردمان فرهنگها برای از بین بردن فاصله ها و آماده سازی گروههای مختلف فرهنگی برای زندگی در یک جامعه مدنی معرفی می گردد. کلید واژه ها: آموزش چند فرهنگی، آموزش مدرسه ای، رویکرد های معاصر آموزش هنر

هدف از این پژوهش، بررسی خصوصیت چند فرهنگی در آموزش هنر مدرسه ای و تبیین آثار آن در رشد هویت فردی، فرهنگی و اجتماعی است. پیش فرض این تحقیق این است که فرهنگ، بر یادگیری دانش آموزان تأثیر بسزایی دارد و بسیاری از جنبه های فرهنگ هر فرد، در ایجاد هویت و خود باوری او تأثیر می گذارد. تحولات اجتماعی و فرهنگی و مهارتهای زندگی در عصر اطلاعات به سرعت پیش می رود. بنابراین الگوهای سنتی و قدیمی آموزشی دیگر پاسخگوی نیازهای نسل جدید نخواهد بود. آموزش چند فرهنگی با ایجاد حس احترام به نظام باورها، ارزش ها و نگرش ها، تأثیر عمیقی بر روابط اجتماعی و فرهنگی فرد می گذارد. با توجه به اینکه کشور ما از فرهنگها و اقوام مختلف تشکیل شده است، حفظ فرهنگ ملی نیازمند شناخت کلیه اجزاء و خرده فرهنگها بوده، و احترام به تمامی آنها لازم و ضروری است. کودک در تعلیم و تربیت چند فرهنگی هنر، این فرصت را به دست می آورد تا متناسب با افزایش توانایی های ادراکی خود، به شهروندی مفید و مولد تبدیل شده و بتواند در مسیر ساختن جامعه ای صلح جو و پویا گام بردارد. روش جمع آوری اطلاعات در این تحقیق، کتابخانه ای است که به کمک ابزارهای مطالعاتی و تحقیقات میدانی انجام پذیرفته است. نمونه گیری تحقیق: منابع به دست آمده از موسسه پژوهشی کودکان در تهران، مدرسه انگلیسی مسقط در کشور عمان و مقایسه عملکرد آموزشی این دو مرکز می باشد. علاوه بر این اسناد، گزارشهایی نیز از همایش ها و کارگاههای هنری داخل و خارج کشور که در طول انجام تحقیقات برگزار شده، بصورت مصاحبه، گزارش، فیلم و عکس تهیه گردیده است.

هنر امروز متعلق به دنیای امروز است و دارای ویژگی هایی است که آن را از هنر دوران پیش از خود متمایز می سازد. در این پژوهش به تعریف هنر امروز و بیان م هم ترین شاخص های آن پرداخته و ضمن بهره گیری از نظرات نشانه شناسی و اهمیت جایگاه نشانه در هنر امروز، به بررسی توصیفی تحلیلی و تطبیقی این هنر در ایران و غرب می پردازد. هنر امروز میل به گفتمان و بیان چالش های جهانی را دارد و با بیان اکسپرسیونیستی به آفرینش می پردازد که این بیانگری با توجه به شرایط هر جامعه متفاوت است.