نام پژوهشگر: سید حسین سید موسوی
سعیده دربان جعفری سید حسین سید موسوی
با توجه به دریافت معنای شفاعت مبنی بر وساطت انبیاء و اولیای الهی به اذن خدا برای نجات گناهکارانی که در عین گناهکار بودن رابطه ایمانی خود را با اولیاء خدا قطع نکرده اند و با بررسی آراء بزرگان فرق مختلف اسلامی بویژه کنکاش در اعتقادات فرقه ضالّه وهابیت که با شبهه افکنی و متهم ساختن مسلمانان به شرک ، آنهم به واسطه اعتقادشان به اموری همچون توسل ، شفاعت، تبرک و زیارت قبور مطهر پیامبر(ص) و سایر اولیاء ( علیهم السلام )، دانسته می شود که در مورد اصل اعتقاد به شفاعت در بین همه فرق اسلامی اتفاق نظر وجود دارد و حتی وهابیها نیز طلب شفاعت در دنیا و در حال حیات پیامبر (ص) و یا سایر شافعان را مجاز می دانند و آنچه که مورد انکار آنان است ، درخواست شفاعت از شافعان در دنیا و پس از مرگشان می باشد ، آنهم بطور مستقیم از خود آنها ،چرا که معتقدند که طلب شفاعت ،(که از جمله افعالی است که تنها خداوند قادر بر انجام آن است )، از غیر خدا عین شرک است و اعتقاد به الوهیت غیر را به دنبال خواهد داشت که البته تمامی استدلالهای آنها در این رابطه واهی و بی اساس است . همچنین محدثان اشاعره و امامیه ضمن اتفاق نظر در مورد امکان شفاعت ، آن را برای مسلمانان اهل کبیره می دانند که باعث رفع عقاب آنها می شود ، اما معتزله معتقدند شفاعت برای ازدیاد ثواب مومنانی است که مستحق بهشت هستند نه مرتکبان کبیره. نهایتأ شیعیان با استناد به روایات و آیات قرآنی و بهره گیری از دلایل عقلی، معتقدند که پذیرفتن اصل شفاعت در دنیا و پس از مرگ شافعان مأذون از جانب خدا هیچ ارتباطی با شرک نداشته و عین توحید است و پیراستن این مسئله از شبهات و اعتقاد به آن آثار مهم اجتماعی و تربیتی به همراه خواهد داشت
علی رضا محلوجی علی آبادی سید حسین سید موسوی
ملا غلامرضا ارانی از جوانی تحصیلات ابتدایی و مقدماتی را در زادگاهش آران فرا گرفت.سپس درکاشان به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.وی چندین نوبت به کربلا سفر کرده وهر بار در محافل درس فقه و اصول بزرگانی چون صاحب ریاض و فرزندش حضور یافته.وی پس از حمله وهابیان در سال1216ه.ق به کربلا به اصفهان هجرت نمود وپس ازنیل به درجه اجتهاد به حوزه علمیه قم سفر نموده واز محضر فقیه و اصولی بزرگ میرزای قمی(متوفای 1231ق) بهره مند شد. وی دارای آثار فراوانی است که برخی از آنها احیا گشته وچاپ شده است و برخی به صورت دست نوشته باقی مانده است. موضوع این رساله تحقیق یکی از آثار ایشان است.این اثر شامل چهار رساله"بسمله،حمدله،هلله وتکبیریه"می باشد.وی در این اثرتفسیر و توضیح ذکر شریف تسبیحات اربعه «سبحان الله و الحمدلله ولااله الا الله والله اکبر»پرداخته است.با توجه به اینکه در رکعات سوم و چهارم نمازهای یومیه این ذکر مطرح می شود،تلاش کرده است با شناسایی بیشتر این اذکارمعرفت خواننده را به نماز افزایش دهد. وی در رساله «بسمله»در قالب 10سوال و جواب ذکر سبحان الله را توضیح داده است.نمونه سوالات وی چنین است:چرا این ذکر با سبحان الله شروع شده است؟معنای با در سبحان الله و بحمده چیست؟چرا گاهی اوقات بین سبحان الله و بحمده حرف واوفاصله می اندازد؟ در رساله «حمدله» در غالب 17مطلب به تبیین معنای حقیقی«ال»در ذکر«الحمدلله»پرداخته است.معنای «ال» چیست؟آیا حمد به معنای شکر است؟الله به چه معناست؟ارکان حمدچیست؟. در رساله لااله الا الله 5 مطلب مطرح می شود به طور مثال:کلمه لااله الاالله چه معنائی افاده میکند؟ معنای حرف«لا» چیست؟احتمالات خبر مقدّردر لااله الاالله کدام است؟. رساله تکبیریه نیز به معنای تکبیر اختصاص یافته و این ذکراعظم را از زوایای گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است. مرحوم ملا غلامرضا آرانی با اشرافیت کامل به تفسیرقرآن،روایات ائمه اطهار علیهم السلام برای اثبات دیدگاههای خود سود جسته است. بنابراین در تمامی این رساله ها استدلالات قرآنی و روائی نقش اصلی را ایفاء می کند.