امروزه با توجه به افزایش روند مصرف سوخت های فسیلی، محدودیت و غیرقابل تجدید بودن آنها و همچنین پیامدهای سوء زیست محیطی و بهداشتی ناشی از مصرف این منابع، سمت و سوی بسیاری از تحقیقات جهانی به مهار بحران انرژی جلب شده است. از این روی اکثر پژوهشگران می کوشند که با جایگزینی انرژی های تجدیدپذیر و با اجرای اصول پایداری محیطی، از آلودگی محیط زیست بکاهند. در این میان از آنجا که ساختمان ها تولید کننده ی بخش عمده ای از گازکربنیک متصاعد شده هستند، می توانند نقش مهمی در فرآیند حفظ محیط زیست و کاهش آلودگی داشته باشند. در واقع معماری می تواند با استفاده ی هوشمندانه از انرژی های پاکِ پایدار، کیفیت زندگی را ارتقاء داده و در تقلیل مصرف منابع تجدیدناپذیر و بهینه سازی مصرف انرژی های تجدیدپذیر موثر باشد. از این روی در این رساله، نقش انرژی های پایدار در معماری بررسی شده، و ساختمانی با عنوان "مرکز مطالعات انرژی های پایدار" طراحی می گردد. عملکرد اصلی این مرکز، تأمین مکانی برای انجام مطالعات و آزمایش های لازم در زمینه ی انرژی و معماری است. هدف، معرفی انرژی های پایدار و استفاده از آنها در معماری، به منظور دستیابی به پایداری و کاهش آلودگی های زیست محیطی است. از این روی این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اسنادی اطلاعات، به بررسی انرژی های تجدیدپذیر و نقش آنها در معماری می پردازد. در نهایت نتایج به دست آمده به این شرح است: استفاده از انرژی های تجدیدپذیر علاوه بر تولید و عرضه ی انرژی بیش از میزان تقاضای جهانی، می تواند انرژی را با هزینه بسیار کمتری در اختیار بشر قرار دهد. همچنین استفاده از این نوع انرژی ها در معماری می تواند بناها را به ساختمان هایی با کیفیت بالا و کم مصرف از نظر انرژی؛ تبدیل کند که علاوه بر ایجاد آسایش فیزیولوژیکی برای انسان، موجبات آسایش روانی او را نیز فراهم می سازد. به این ترتیب با ترکیب فن و معماری و شکل گیری معماری بر اساس مقتضیات انرژی، می توان به سوی طراحی پایدار گام برداشت و معماری ای پدید آورد که هماهنگ با محیط و همخوان با پتانسیل های طبیعی است.