خلیج فارس به دلیل ارتباط با اقیانوس هند در شرق و سایر دریاها و برخورداری از جایگاه تجاری و بازرگانی دریایی با شرق و غرب همواره مورد توجه توجه بازرگانان و سیاحان داخلی و خارجی بوده است‏‏‏‏‏‏ًًٌٌٌُُُُ. البته باید افزود حتی در قرون قبل از اسلام و قرون اسلامی و قرون بعدی نیز این منطقه رونق و شکوفایی خود را حفظ نمود و بر اثر همین موقعیت بود که از همان قرون قبل از اسلام مورد توجه خارجیان از جمله سفرنامه نویسان خارجی قرار گرفت، که این توجه از قرون ده و یازده ه ق(قرون شانزده و هفده م) بر اثر تحولاتی که در اروپا به دنبال رنسانس و بعد انقلاب صنعتی و سایر نقاط جهان به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت و سبب شد تا اروپائیان بویژه سفرنامه نویسان اروپایی که در قالب تاجر و مبلغ مذهبی و بعد مأمورین سیاسی و نظامی به خلیج فارس به عنوان منطقه ای مناسب برای مقاصد خود مسافرت کنند و شرح سفر یا گزارش مورد نظر خود را از سفر خود به اوضاع ایران عموماَ و خلیج فارس خصوصاً به رشته تحریر درآورند. در این تحقیق سعی بر این است تا ابتدا به زمینه های توجه خارجیان بویژه سفرنامه نویسان خارجی و سپس به اهداف آنها از توجه به خلیج فارس از قرن ده تا چهارده ه ق( قرن هفده تا بیستم م) پرداخته شود.